ဗုဒၶေခတ္ျမတ္ ေတြ႔က်ိဳးနပ္ပါေစ

               
  ေရခ်မ္းသစ္သီး ၊ ပန္းဆီမီးကို ၊ ခိုင္ျဖီးသဒၶါ ၊ လွူျပီးကာမွ် ၊

  ငါ့မွာေကာင္းကို်းအလြန္တိုးဟု ယံုကိုးစိတ္ထဲ ၊ မေရာင့္ရဲနွင့္ ။

 မစဲညေန့ ၊ ဘုရားေရွ့တြင္ ၊ ေပ်ာ္ေမြ႔ျမတ္နိုး ၊ ျမဲရိွခိုး၍ ၊ ေကာင္းက်ိဳးပြားစည္ ၊

 ႀကီးလွျပီဟု ၊ယံုႀကည္အားရ ၊ စိတ္မခ်နွင့္ ။

“ဓာရဏနွင့္ ၊ “ဓမၼစၾကာ ၊ ေမတၲာပ႒ာန္း ၊ ရြတ္နိုင္စြမ္းေၾကာင့္ ၊

 ရႊင္လန္းပီတိ ၊ ဂြမ္းဆီထိကာ ႀကီးမည့္ေတေဇာ္ ၊ မေစာင့္ေမွ်ာ္နွင့္ ။

 ဂုဏ္ေတာ္ပုတီး ၊ သက္ေစ့ျပီးေအာင္ ၊ ဇဲြႀကီးခိုင္မာ ၊ ျငိမ္သက္စြာျဖင့္ ၊ 

 သဒၶါၾကည္ယံု ၊ စိတ္ျပီးရံုျဖင့္ ၊ လံုေလာက္လွျပီ ၊မရပ္တည္နွင့္ ။

 ေရၾကည္သစ္သီး ၊ ဆီမီးလွူမ်ိဳး ၊ ရိွခိုးဝတ္ရြတ္ ၊ ေစလႊတ္ေမတၲာ ၊ 

 တစ္ရာ့ရွစ္သီး ၊ စိပ္ပုတီးကို ၊ မျငီးဆင့္ကဲ ၊ စိပ္ျမဲစိပ္ပါ ၊ မျဖတ္ပါနွင့္ ။

 ဆက္ကာတစ္မ်ိဳး ၊ ေရွ့သို့တိုး၍ ၊ အက်ိဳးနိဗၺာန္ ၊ ေမွ်ာ္ရိုးမွန္က ၊ 

 ရုပ္နာမ္ခဲြျခား ၊ က်င့္တရားသာ ၊ သံသရာဝဋ္ ၊ ထြက္လြတ္ေစေၾကာင္း ၊ 

 လမ္းမွန္ေကာင္းဟု ညြတ္ေျပာင္းစိတ္ထဲ ၊ ယံုၾကည္စဲြလ်က္ ၊ အျမဲေန့ည ၊ 

 ဝိပႆနာ ၊ ဘာဝနာကို ၊ ခိုင္မာဆႏၵ ၊ ႀကိဳးလံုးလမွ ၊ ဗုဒၶေခတ္ျမတ္ ၊

 ေတြ႕က်ိဳးနပ္မည္ ၊ ၾကပ္ၾကပ္သတိရိွပါေစ ။