Pages

Subscribe:
လာေရာက္သူအေပါင္း ခ်မ္းသာေၾကာင္း ဆုေတာင္းမိပါသည္... ႀကံတိုင္းေအာင္ ေဆာင္တိုင္းေျမာက္ပါေစ လိုတိုင္းတလို႔ မွန္းတိုင္းရပါေစ...

Friday, 30 December 2011

ခ်စ္တတ္ပါေစ

“ခ်စ္”ဆိုတဲ့စကားလံုးက လူသားေတြရဲ႕ႏုတ္ဖ်ားမွာ ေရဗန္းစားေနတဲ့ Popular word တစ္ခုပါ ဘယ္ႏိုင္ငံ ဘယ္လူမ်ိဳးေတြပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေ၀ါဟာရသာကြာျခားမယ္ အဓိပၸါယ္ေတြကတူေနၾကတာပါ ဒီေတာ့ အဲဒီမ်ားစြာေသာ အခ်စ္ေတြထဲမွာ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဆိုတဲ့အရာလည္း တစ္ခုအပါအ၀င္ပဲမဟုတ္ပါလား ကိုယ့္လူမ်ိဳး ကိုယ္ဘာသာ ကိုယ့္ဓေလ့ ကိုယ့္ႏိုင္ငံဆိုတာေတြဟာ တကယ္ေတာ့ေမ့ထားလို႔မရတဲ့ အရာေတြပါ ဒီလုိမ်ိဳးခ်စ္စိတ္ရွိတာကို အတၱႀကီးတယ္လို႔ မယူဆႏိုင္ပါဘူး ဒါဟာခိုင္မာတဲ့စိတ္ဓာတ္နဲ႕တည္ေဆာက္ထားတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္ ကိုယ့္လူမ်ိဳး ကိုယ့္ဘာသာ ကိုယ့္ဓေလ ကိုယ့္ႏိုင္ငံေတြကို ကိုယ့္ ကိုယ္တိုင္မခ်စ္ရင္ ဘယ္သူလာခ်စ္မွာလည္း.. ဘယ္ေနရာ ဘယ္ဌာနက ဘယ္ေလာက္ပဲေကာင္းေကာင္း တကယ္ေတာ့ မိခင္ရဲ႕ရင္ခြင္ေလာက္ မေအးခ်မ္း ႏိုင္ဘူးဆိုတာ အားလံုးအသိပါ တခ်ိဳ႕တခ်ိဳ႕လူေတြက တလြဲဆံပင္ေကာင္းေနတတ္ၾကပါတယ္ ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမခ်င္းၾကေတာ့ မခ်စ္ခင္ မကူညီ မေစာင့္ေရွာက္ၾကဘူး ဒါဟာ အင္မတန္မွားယြင္းတဲ့ အရာတစ္ခုပါ ကိုယ္နဲ႕ေသြးသားေတာ္စပ္တဲ့သူတစ္ေယာက္ေယာက္ နာမက်န္းျဖစ္ေနတဲ့အခါ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ တတ္ႏိုင္တဲ့ေငြေၾကးေတြနဲ႔ကူညီေပးဖို႔ မဆိုထားနဲ႔ သြားၿပီးအားေပးစကား ေျပာဖို႔ကိုေတာင္ေမ့ေနတတ္တယ္ သိေပမယ့္လည္း မသိဟန္ေဆာင္ေနတတ္တဲ့သူေတြ ေလာကမွာအမ်ားႀကီးရွိေနျခင္းဟာ လူသားေတြအတြက္၀မ္းနည္းစရာ တစ္ခုပါ ဘ၀ကိုအေကာင္းဆံုးေနထိုင္သြားတတ္ဖို႔အတြက္ အနာဂတ္မွာေတြးမိတိုင္းေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ ဒီလိုအေသးအဖြဲေလာက၀တ္ ေတြကို က်င့္သံုးသြားရင္ ဘယ္ေလာက္ဂုဏ္ယူစရာေကာင္းလိမ့္မလည္း... တကယ္ေတာ့ ဘ၀ဆိုတာခဏေလးရယ္ပါ ပညာရွိေတြက လူဘ၀ကို “ သမုဒၵရာထက္ ခဏ တက္သည့္ ေရဗြက္ပမာ ” လို႔ေတာင္မိန္ဆိုခဲ့ၾကတာပါ ဒီလိုတိုေတာင္းတဲ့ဘ၀စာမ်က္ႏွာေတြမွာ မ်ိဳးကိုခ်စ္တတ္တဲ့စိတ္ေတြနဲ႕ ေလာကႀကီးတစ္ခုလံုးကို အလင္းေရာင္ေပးၿပီး အစဥ္လွပလို႔ေနေအာင္ ငါတို႔လူသားအားလံုးက အသိတရားေတြနဲ႔အေရာင္ခ်ယ္ၾကမယ္ ၿပီးေတာ့အဲဒီလွပတဲ့ဘ၀စာမ်က္ႏွာထက္မွာလည္း ဖ်က္ရာအမည္းစက္ ေတြမက်န္ရေအာင္ စဥ္းစားဉာဏ္ အျပည့္နဲ႔ ဆက္လက္ခ်ယ္မႈန္းသြားႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ဘ၀ဟာ တိုေတာင္းေပမယ့္ ေက်နပ္ကာ ေပ်ာ္ရႊင္ရမွာပါ...

Sunday, 18 December 2011

ေဆာင္းမနက္ခင္း

ျမဴခိုးေတြလႊမ္းၿခံဳေနသည့္ ေဆာင္းမနက္ခင္းကို အရသာခံေသာအၾကည့္ေတြနဲ႕မၾကည့္ႏိုင္တဲ့ India ရဲ႕ဒီလိုေအးအးစက္စက္ ေဆာင္းလအတြင္းမွာ ႏွင္းေငြေတြေ၀ေနေပမယ့္ ခ်ယ္ရီေတြေတာ့ ရွိမေနခဲ့ဘူး အခန္းတံခါးလံုေအာင္ပိတ္ၿပီး ကြန္ပ်ဴတာႏွိပ္ေနခ်င္ေသာ္လည္း မီးကပ်က္ Chat မယ္လုပ္ျပန္ေတာ့ ကိုယ္ရယ္ ျမန္မာအိုက္ခ်ိဳင္းရယ္ ၿပီးေတာ့ အဂၤလိပ္အဘိဓာန္ရယ္ ဒါပဲလိုင္းေပၚမွာရွိေနခဲ့တယ္
ေနာက္ဆံုးေတာ့ကိုယ္အၿမဲတမ္းက်က္စားေနတဲ့ အေတြးနယ္သို႔ ေရာက္သြားပါေတာ့တယ္ ( ေဆာင္း )
ဒီလိုအခ်ိန္ဆိုရင္ ရွမ္းရိုးမေတာင္တန္းေတြက ျမဴခိုးေတြ အံုဆိုင္းၿပီး ဆီးႏွင္းေတြလည္းက်ေနမယ္ ငွက္ကေလးေတြေတာင္ ၿငိမ္သက္စြာေတးသီေနမယ္ ဘ၀အတြက္ စား၀တ္ေနေရးကတစ္ဘက္ အျခားျခားေသာေလာကီအေရးေတြနဲ႕ ဘ၀မွာၿငိမ္ေနလို႔မရတဲ့အေျခအေနေတြက လူသားေတြကို အလုပ္ဆင္းဖို႔ခုိင္းေစေနရဲ႕ ဘယ္သူလြန္ဆန္ႏိုင္မွာလည္း က်ရာအလုပ္ လုပ္ရမွာပဲေလ ဒီလိုနဲ႕ပဲ ဘ၀ေတြ ႀကီးပ်င္းလာခဲ့တယ္ ဒီေတာ့ဘ၀တစ္ခုကို သားေရး သမီးေရး စီးပြားေရး ပညာေရးေတြနဲ႔သာ
အခ်ိန္ကုန္ေနတတ္တဲ့လူသားေတြအဖို႔ သံသရာရိကၡာေတြကို ဘယ္လိုမ်ားသယ္ေဆာင္သြားၾကမလဲ... 
ဘ၀တစ္ခုကို ဒီလိုနဲ႕ဘဲ အခ်ိန္ေတြကုန္သြားေစမလား? ရိုးသားမႈေတြနဲ႕အတူ ဘ၀ကိုခ်ိနဲ႕စြာရွင္သန္ရင္း လြတ္လပ္ျခင္းေတြက အရာရာကို မေပးစြမ္းႏိုင္ခဲ့ လင္းလက္တဲ့ဘ၀တစ္ခုအတြက္ ေအာင္ျမင္ျခင္းေတြကို ဘယ္လိုသယ္ေဆာင္ၾကမလဲ?..စသည္အေတြးေတြနဲ႕ က်ေနာ္နာရီေတြကို ေမ့ေလွ်ာ့ေနခဲ့တယ္ ကိုယ္လည္း ဘ၀အတြက္ဘာေတြျပင္ဆင္ၿပီးၿပီလဲေပါ့ အနာဂတ္ေန႔ရက္ေတြကို စိတ္ကူးေတြနဲ႕က်ေနာ္ပံုေဖၚေနခဲ့တယ္ ဒီလိုနဲ႕ဘဲေဆာင္းမနက္ခင္းတစ္ခုကို က်ေနာ္ျဖတ္သန္းခဲ့ရတယ္....ရင္ထဲမွာေတာ့ စိုင္းထီးဆိုင္ရဲ႕ ခ်မ္းတယ္ ခ်မ္းတယ္ ေမးခိုက္ခိုက္တုန္ေအာင္ ... ေစာင္နဲ႕ၿခံဳေတာင္မလံုဘူးအခ်စ္ရယ္ ... မင္းကိုယ္ေငြ႕နဲ႕ေထြးပါမွ ...ကိုယ္ေႏြးမယ္ထင္ေတာ့တယ္ ကိုယ္ေႏြးႏိုင္မယ္ ...ဆိုတဲ့စာသားေတြကို ကိုယ္တိုင္မၾကားႏိုင္ေအာင္
ႏွလံုးသားက တိတ္ဆိတ္စြာ သီဆိုေနေလရဲ႕...

Monday, 28 November 2011

ေမ်ာ္လင့္ခ်က္

ေမ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ဆက္လက္တည္ရွိေနေသးတယ္ဆိုရင္ ဘ၀ဟာလည္းရွင္သန္ေနတုန္းပဲ အရာရာကိုေမ်ာ္လင့္ ခ်က္ထားဖို႔လိုတယ္ ဒါေပမယ့္စြဲလမ္းတပ္မက္ျခင္းလို႔ေခၚတဲ့ ရာဂေတာ့မျဖစ္ေစနဲ႕ဘ၀ကိုခါးသီးစြာရင္ဆိုင္ဖူး တဲ့သူအတြက္ ေအာင္ျမင္ျခင္းဟာလည္း
အရာအားလံုးထက္ခ်ိဳၿမိန္တယ္ဆိုတာ ႀကံဳဖူးသူမ်ားသိၾကပါလိမ့္မယ္ ရည္မွန္းခ်က္ေတြ
ေမ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြဟာ လူတိုင္းမွာရွိေနၾကတာပါ ဒါေပမယ့္ ျဖဴစင္တဲ့ရည္မွန္းခ်က္ေတြ
ျဖစ္ ဖို႔ေတာ့လိုလိုက္မယ္ ဘ၀မွာျဖတ္သန္းေနရတဲ့ေန႔ရက္ေတြက ဘာမွမဟုတ္ေပမယ့္ ၾကာလာတဲ့အခါမွာ
ျပန္မရႏိုင္တဲ့အတိတ္ထုထည္ႀကီးတစ္ခုအျဖစ္က်န္ေနခဲ့တာပါကုန္ဆံုးသြားတဲ့အတိတ္ကို ျပန္တမ္းတေနမယ့္ အစား လက္က်န္အနာဂတ္ကို ေမ်ာ္လင့္ခ်က္အျပည့္နဲ႔ဘ၀ရဲ႕ပစၥဳပၸန္ဆိုတဲ့ စကၠန္႔ေတြတိုင္းမွာအက်ိဳး
ရွိေအာင္လုပ္သြားႏိုင္မယ္ဆိုရင္အတိတ္ဆိုတာနေမ်ာတသစရာမဟုတ္သလို ေနာင္တရေနဖို႔လည္းမလိုပါဘူး
ဘ၀ဆိုတာ အေကာင္းအဆိုးဒြန္တြဲေနတာပဲ ဒါေပမယ့္အဆိုးကမ်ားေနတတ္တယ္ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ေဟာေတာ္မူခဲ့တာေလ “ ပါပ သၼိ ံ ရမတိ မေနာ” တဲ့ စိတ္ဆိုတာ မေကာင္းမႈအားလံုးမွာ  
ေပ်ာ္ေမြ႕တယ္တဲ့ ဟုတ္တာေပါ့ လူတစ္ေယာက္ကို မေကာင္းမႈလုပ္ဖို႔ေခၚၾကည့္ပါ အျမန္ဆံုးလာပါလိမ့္ မယ္ အဲ.. ..ေကာင္းမႈလုပ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေဆာရီးပဲလို႔ မေျပာရင္ေတာင္ကံေကာင္းတယ္မွတ္ ဒါေၾကာင့္လည္း လူေတြက အတိတ္ကိုျပန္ေတြးမိတဲ့အခါတိုင္း ၀မ္းနည္းပူေဆြးေနၾကရတာပါ တကယ္လို႔ အဲဒီလိုမပူေဆြးခ်င္ ဘူးဆိုလ်င္ေတာ့ ခုကတည္းက သတိကပ္ၿပီးမေကာင္းမႈေတြ မေတြးနဲ႕ မႀကံနဲ႕ မျပဳနဲ႔ လို႔သတိေပးလိုက္ခ်င္ ပါတယ္

Wednesday, 23 November 2011

လြမ္းမိသည္


Blog တခုတည္ေဆာက္ထားမိသည္ အဓိကေတာ့စာေရးလို၍ မဟုတ္ Blog ကိုစိတ္၀င္စား၍သာျဖစ္သည္ သူငယ္ခ်င္းအမ်ားစုက ေန႔စဥ္ေရးေနၾကသည္ ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ စာေရးရမွာပ်င္းသည္ မေရးတတ္ဘူးလို႔ ၀န္ခံရလွ်င္ အမွန္ဆံုးျဖစ္မည္ေသခ်ာေနခဲ့၏ အခုက်ေနာ္တို႔ တကၠသိုလ္ေနရာကား စာေရးဖို႔ အေကာင္းဆံုးေသာေနရာေလးတစ္ခုျဖစ္သည္ ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့ လြင္ထီးေခါင္ မွာျဖစ္ေနလို႔ပဲ ... ဆူးခ်ံဳေတြကလြဲၿပီး အမွန္အကန္သစ္ပင္ဆိုတာ မရွိသေလာက္ရွားသည္ ေႏြရာသီ ေလအေ၀ွ႔မွာ သဲမႈန္ေလးမ်ားက စကားေျပာခြင့္ေတာင္မေပး ရယ္ေနတဲ့သူအတြက္ .... ေျပာဘြယ္မရွိေတာ့ၿပီ  က်ေနာ္တခါတခါ ရွမ္းေတာင္တန္းကို လြမ္းမိသည္ လတ္ဆတ္တဲ့ေလထုေတြထဲမွာ ခ်ယ္ရီရနံ႔ေလးေတြက သဘာ၀က်က် ေရာစပ္ထားသလားထင္ရေအာင္ ႐ွဴလိုက္မိသူ အတြက္ ဘ၀တစ္ခုလံုးကို ေပါ့ပါးသြားေစသည္... ထို႔ထက္ လြမ္းမိ သည္ကား ရွမ္းျပည္နယ္ရဲ႕ေခ်ာင္က်က် တစ္ေနရာက ရိုးသာမႈေတြကို ဖက္တြယ္ၿပီး လိေမၼာ္ပင္ေတြၾကားမွာ ဘ၀ကို ေက်နပ္ေနတတ္တဲ့ သမိုင္းေတြ သိပၸံေတြ ဇီ၀ေတြ ထက္ ေပါက္တူး တစ္လက္ အေၾကာင္းကို ပိုၿပီးသိတတ္တဲ့ မိခင္..... ႏိုင္ငံျခားဆိုတာ စကားလံုးေလးနဲ႕ေတာင္ အကၽြမ္းမ၀င္တဲ့ သူ႔ဘ၀အတြက္ ခုေတာ့ ႏိုင္ငံျခားေရာက္ေနတဲ့ သားတစ္ေယာက္အေပၚ ေန႔စဥ္အေတြးေတြနဲ႔ စကားလံုးေတြၾကားမွာ ေရပန္းစားေနေလာက္ၿပီ ထင္မိပါ
သည္ ...     သားတစ္ေယာက္သူဆီကို အေရာက္ျပန္လာ ဖို႔ထက္ သူဘာကိုမ်ားေမ်ာ္လင့္ႏိုင္မတဲ့လည္း....
က်ေနာ့္ အဖို႔ကား သတိတရ ေမတၱာပို႔သေပးတာက လြဲၿပီးဘာမွမတတ္ႏိုင္ သို႔ေပမယ့္ အေမဆံုးမခဲ့တဲ့ စကားလံုးတိုင္းကို ေျမ၀ယ္မက် ဦးေႏွာက္ထည္းမွာ သံမႈိစြဲကပ္ထားသလို ယေန႔တုိင္ မေမ့ႏိုင္ေပ... တကယ္လို႔ က်ေနာ္ေမ့သြားတဲ့တစ္ေန႕ဟာ က်ေနာ္ေသဆံုးသြားတဲ့ေန႕ပဲျဖစ္မွာပါ.....

Friday, 18 November 2011

ဆုေတာင္း


    ဤသို့ျပဳရ၊ ျမတ္ပုညေၾကာင့္၊ ခ်မ္းျမေအးၾကည္၊ ေဘးမဲ့မည္သည့္၊ ေရႊျပည္ထုတ္ေခ်ာက္၊ လမ္းမေကာက္ဘဲ၊ ေရာက္ရပါလို၊ ေတာင္းဆုဆို၏၊ ထိုထိုဘဝ၊ က်င္လည္ရလည္း၊ ဒုကၡေဘးဒဏ္၊ ရန္မာန္အေပါင္း၊ မေကာင္း ဟူသမွ်၊ မေတြ႕ရဘဲ၊ သဗၺဣစၧာ၊ မဂၤလာကို၊ ရြယ္ကာ တ-တိုင္းရေစေသာဝ္။

                                                   အမွ်ေဝ
    ဤသို့ျပဳရ၊ ျမတ္ပုညကို၊ ႀကီးထျမင့္ေခါင္၊ ျမင္းမိုရ္ေတာင္ဦး၊ မကက်ဴးသား၊ ေက်းဇူးအရွင္၊ ေမြးမိခင္နွင့္၊    ဖခင္တို့အား၊ ရျငားပါေစ၊ အမွ်ေဝ၏။
    မေသြနိစၥ၊ ဤကာယကို၊ ေစာင့္မေပတတ္၊ ကိုယ္ေစာင့္နတ္လည္း၊ မလပ္ေစရ၊ ေပးေဝငွ၏။
    မိတၲေဆြညာ၊ ဆရာသမား၊ ဘိုးဘြားကစ၊ ယမရာဇာ၊ ေဒဝါယကၡ၊ ဣႏၵ ဘုမၼာ၊ အာကာသနတ္၊      အထူးမွတ္၍၊ အျမတ္ပုည၊ ကုသလကို၊ ရၾကပါေစ၊ အမွ်ေဝ၏။ 
သေဗၺသတၲာ၊ သတၲဝါဟု၊ နာနာေလာက၊ အနႏၱတြင္၊ မျပတ္စဥ္ကာ၊ သတၲာဝါသ၊ ဘံုကိုးဝနွင့္၊ ဝိညာဏ႒ိတိ၊ တည္ရိွခုနွစ္ပါး၊ မ်ားစြာလံုးစံု၊ ဘံုသံုးဆယ့္တစ္၊ ျဖစ္ျဖစ္သမွ်၊ ေဝေနယ်အား၊ အမွ်ကုသိုလ္၊ ေပးေဝလို၏။
    ထိုကုသလ၊ ဤပုညကို၊ အမွ်ရၾကသည္၊ ျဖစ္ေစေသာဝ္၊ ကုန္းမွာေန၊ ကိုးကုေဋ၊ ေရမွာေန ဆယ္ကုေဋ၊ သေဗၺသတၲာ၊ သတၲဝါအေပါင္းတို့အား၊ အမွ်ကုသိုလ္၊ ေပးေဝပါ၏။
    အယံ ဝသုႏၶေရ-ဤေျမပံသု၊ သိလာထုလည္း၊ သက္ေသအမႈ၊ တည္ေစ ေသာဝ္---။  
        ကုသိုလ္- အမွ် - အမွ် - အမွ် -ယူေတာ္မူျကပါကုန္ေလာ့။---သာဓု၊     -----သာဓု၊     -----သာဓု။

Thursday, 17 November 2011

ဂါထာပေဒသာ

                သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ျကီး
        သမၺဳေဒၶ အ႒ဝီသဥၥ၊ ဒြါဒသဥၥ သဟႆေက၊
        ပဥၥသတ သဟႆာနိ၊ နမာမိ သိရသာမဟံ၊
        အပၸကာ ဝါဠုကာ ဂဂၤါ၊ အနနၲာ နိဗၺုတာ ဇိနာ၊
        ေတသံ ဓမၼဥၥ သံဃဥၥ၊  အာဒေရန နမာမဟံ၊
        နမကၠာရာ နုဘာေဝန၊ ဟိတြာ သေဗၺ ဥပၸဒၵဝါ၊
        အေနက အနၲရာယာပိ၊ ဝိနႆနၲု အေသသေတာ။

                     အနၲရာယ္ကင္းဂါထာေတာ္ႀကီး
အ႒ာန ေမတံ ဘိကၡေဝ
အနဝကာေသာ ယံ ပရူပကၠေမန
တထာဂတံ ဇီဝိတံ ေဝါေရာေပယ်၊
အနုပကၠေမန ဘိကၡေဝ တထာဂတာ ပရိနိဗၺာယနၲိ ။

                       စိနၲာမဏိဂါထာေတာ္
စိနၲာမဏိ ရတနာနိ ၊ဗုဒၶံ ဗုဒၶရတနာနံ၊ ကရံကရတိ သရဏံ၊  ခိပၸေမဝ သမိဇၩတု။
စိနၲာမဏိ ရတနာနိ ၊ဓမၼံ ဓမၼရတနာနံ၊ ကရံကရတိ သရဏံ၊  ခိပၸေမဝ သမိဇၩတု။
စိနၲာမဏိ ရတနာနိ ၊သံဃံ သံဃရတနာနံ၊ ကရံကရတိ သရဏံ၊  ခိပၸေမဝ သမိဇၩတု။

လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားျကီး၏ ခုနွစ္ေန့ဘုရားရိွခိုးလကၤာ


(မ) သေနၶယူေတာ္မူေသာေန့(ၾကာသပေတးေန့)
၁။    သံုးလူ့ရွင္ပင္၊ ကြ်န္းထိပ္တင္၊ ေသာင္းခြင္စျကာဝဠာ၊ နတ္ျဗဟၼာတို့၊ ညီညာရံုးစု၊ ေတာင္းပန္မႈေၾကာင့္၊ ရတုနဂို၊ ရႊန္းရႊန္းစိုသည္၊ ဝါဆိုလျပည့္၊ ၾကြက္ မင္းေန့ဝယ္၊ ခ်မ္းေျမ့ၾကည္ျဖူ၊ သေႏၶယူသည္။    နတ္လူျငိမ္းဖို့ကိန္းပါကို။
                           

(သိ) ဖြားျမင္ေတာ္မူေသာေန့    (ေသာျကာေန့) 
၂။    သေႏၶယူခါ၊ ဆယ္လၾကာေသာ္၊ မဟာသကၠရာဇ္၊ ေျခာက္ဆယ့္ရွစ္ႀကံဳ၊ ကဆုန္လျပည့္၊ ေသာၾကာေန့ဝယ္၊ ခ်မ္းေျမ့စံုစီ၊ လုမၺိနီ၌၊ မဟီလိႈက္ဆူ၊ ဖြားေတာ္ မူသည္။         နတ္လူေအာင္ျမိဳ႕လမ္းပါကို။   
 
(ၾက) ေတာထြက္ေတာ္မူေသာေန့ (တနလၤာေန့)
၃။    ဖြားျမင္ေျမာက္ေသာ္၊ ဆယ့္ေျခာက္နွစ္ရြယ္၊ ပ်ိဳနုနယ္၌၊ သံုးသြယ္ေရႊနန္း၊ သိမ္းျမန္းျပီးလစ္၊ ဆယ့္သံုးနွစ္လွ်င္၊ ဘုန္းသစ္လံွ်လူ၊ စံေတာ္မူ၍၊ ရြယ္မူနုျဖိဳး၊ နွစ္ဆယ့္ကိုးဝယ္၊ ေလးမ်ိဳးနိမိတ္၊ နတ္ျပဟိတ္ေၾကာင့္၊ ေရႊစိတ္ျငင္ျငိဳ၊ သံေဝပိုကာ၊ ဝါဆိုလျပည့္၊ က်ားမင္းေန့ဝယ္၊ ခ်မ္းေျမ့ရဂံု၊ ေတာရိပ္လံႈသည္။     စံုျမိဳင္ပင္ရိပ္ ခန္းမွာကို။                      


(လွ်င္) ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူေသာေန့ (ဗုဒၶဟူးေန့)
၄။    ေတာရိပ္ျမိဳင္ေပၚ၊ ေျခာက္နွစ္ေပ်ာ္၍၊ ခါေတာ္တဖံု၊ ပြင့္ခိ်န္ႀကံဳက၊ ကဆုန္ လျပည့္၊ ဆင္မင္းေန့ဝယ္၊ ေျမ့ပရေမ၊ ပလႅင္ေဗြထက္၊ ေရႊေညာင္ေတာ္ႀကီး၊ ဗိတာန္ ထီးနွင့္၊ မျငီးၾကည္ျဖူ၊ ေနေတာ္မူလ်က္၊ ရန္ျမူခပင္း၊ အမိုက္သင္းကို၊ အလွ်င္း ပယ္ေဖ်ာက္၊ အလင္းေပါက္က၊ ထြန္းေတာက္ဘုန္းေတာ္၊ ေသာင္းလံုးေက်ာ္သည္။ သံုးေဖာ္လူတို့ျငိမ္းပါကို။                  

(ေတြး) ဓမၼစၾကာေဟာေတာ္မူေသာေန့ (စေနေန့)
၅။    ဘုရားျဖစ္ခါ၊ မိဂဒါသို့၊ စၾကာေရႊဖြား၊ ျဖန့္ခိ်သြား၍၊ ငါးပါးဝဂၢီ၊ စံုအညီ နွင့္၊ မဟီတစ္ေသာင္း၊ တိုက္အေပါင္းမွ၊ ခေညာင္းကပ္လာ၊ နတ္ျဗဟၼာအား၊ ဝါဆိုလျပည့္၊ စေနေန့ဝယ္၊ ေႀကြ႕ေႀကြ႕လံွ်တက္၊ ဓမၼစက္ကို၊ မိန့္ျမြက္ေထြျပား၊ ေဟာ ေဖာ္ၾကားသည္။    တရားနတ္စည္ရြမ္းတယ္ကို။  

(ဆ) ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူေသာေန့ (အဂၤါေန့)
၆။    တရားနတ္စည္၊ ေဆာ္ရြမ္းလည္က၊ သံုးမည္ဘံုသိုက္၊ တစ္ေသာင္းတိုက္ ဝယ္၊ ကြ်တ္ထိုက္သသူ၊ နတ္လူျဗဟၼာ၊ သတၲဝါကို၊ ေခမာေသာင္သို့၊ ေဖာင္ကူး တို့ျဖင့္၊ ေဆာင္ပို့ျပီးခါ၊ ဝါေလးဆယ့္ငါး၊ သက္ကားရွစ္ဆယ္၊ စံုျပည့္ႀကြယ္က၊ ရာေလးဆယ့္ရွစ္၊ သကၠရာဇ္ဝယ္၊ နယ္မလႅာတိုင္း၊ စံနိႈင္းမယုတ္၊ ကုႆိနၷာရံု၊ အင္ၾကင္းစံု၌၊ ကဆုန္လျပည့္၊ အဂၤါေန့ဝယ္၊ ခ်မ္းေျမ့နိဗၺဴ၊ စံေတာ္မူသည္။    ဝွန္းဆူေသာင္းလံုးေက်ာ္တယ္ကို။          

(ဦး) ေတေဇာဓာတ္ေလာင္ေတာ္မူေသာေန့(တနဂၤေနြေန့)
၇။    နိဗၺဴစံျပီ၊ ရႈမအီသား၊ သိဂၤီေရႊေလွာ္၊ အေလာင္းေတာ္ကို၊ ထိုေရာ္ကဆုန္၊ လဆုတ္ႀကံု၍၊ ဂဠဳန္ေန့ဝယ္၊ ခိုးေငြ႕မေနွာ၊ ဓာတ္ေတေဇာလွ်င္၊ ရွင္ေစာဥာဏ္စက္၊ ဓိ႒ာန္ခ်က္ျဖင့္၊ လံွ်တက္ေကာ္ေရာ္၊ မီးပူေဇာ္သည္။     ေမြေတာ္ရွစ္စိတ္  ၾကြင္းတယ္ကို။                       
 
                        ဆုေတာင္းလကၤာ
၈။    ထိုခုနွစ္ေန့၊ သာခ်မ္းေျမ့ကို၊ ေဆြ႔ေဆြ႔ၾကည္ျဖဴ၊ အာရံုယူလ်က္၊ သံုးလူတို့နတ္၊ ျမတ္ထက္ျမတ္သား၊ ကိုယ္ေတာ္ဖ်ားကို၊ သံုးပါးမြန္စြာ၊ ဝနၵနာျဖင့္၊ သဒၶါျဖိဳးၿဖိဳး၊ ကြ်န္ရိွခိုးသည္။   
ေကာင္းကို်းခပ္သိမ္းၾကြယ္ေစေသာဝ္။

စာလံုးဆင့္ သတ္ပံု

    င+ခ-ခၤ        (ကခၤါ-ကင္ခါ)
    င+ဂ-ဂၤ        (မဂၤလ-မင္ဂလ)
    င+ဃ-ဃၤ    (သဃၤာ-သင္ဃာ)
    ဉ+စ-ဥၥ       (ပဥၥ-ပင္စ)
    ဉ+ဆ-ဉၧ     (ဥဉၧ-အုန္ဆ)
    ဉ+ဇ-ဥၨ      (အဥၨန-အင္ဇန)
    ဉ+ဈ-ဥၩ      (ဝဥၩာ-ဝင္စယာ)
    ဏ+ဋ-ဏၬ    (ကဏၬက-ကန္ဋက)
    ဏ+ဌ-ဏၭ    (ကဏၭ-ကန္ဌ)
    ဏ+ဍ-႑    (က႑-ကန္ဍ)
    န+တ-နၲ      (အနနၲ-အနန္တ)
    န+ထ-နၴ      (ဂနၴ-ဂန္ထ)
    န+ဒ-နၵ        (ဆနၵ-ဆန္ဒ)
    န+ဓ-နၶ        (ဂနၶ-ဂန္ဓ)
    မ+ပ-မၸ        (ကမၸတိ-ကမ္ပတိ)
    မ+ဖ-မၹ        (သမၹပၸလာပ-သမ္ဖပ္ပလာပ)
    မ+ဗ-မၺ        (အမၺ-အမ္ဗ)
    မ+ဘ-မၻ       (သမၻူလ-သမ္ဘူလ)
   
(၄)    ''ယ''အေပၚသို့ဆင့္ျခင္း
    က+ယ-က်    (သက်မုနိ-သက္က်မုနိ)
    ခ+ယ-ခ်       (အာခ်ာတ-အာခ်ာတ)
    ဂ+ယ-ဂ်       (အာေရာဂ်-အာေရာက္ဂ်)
    ဃ+ယ-ဃ်    (မာဃ်-မာဃယ)
    စ+ယ-ဈ       (သဥၥ်ာ-သင္စယာ)
    ဍ+ယ-ဍ်       (ကဍ်ာဒီဟိေကာ-ကဍယာဒီဟိ)
    ဏ+ယ-ဏ်    (အာနဏ်=အာနဏယ)

ထိုတြင္ ပထမအကၡရာ၊ တတိယအကၡရာနွင့္ ပဥၥမအကၡရာတို့သည္ မိမိတို့အခ်င္းခ်င္းဆင့္နိုင္သည္။ ထို့အျပင္ ပထမအကၡရာသည္ ဒုတိယအကၡရာအေပၚ၌ ဆင့္နိုင္သည္။ တတိယအကၡရာသည္ စတုတၴအကၡရာ အေပၚ၌ဆင့္နိုင္သည္။    ပဥၥမအကၡရာသည္ ေရွ့ဗ်ဥ္း (၄)လံုးအေပၚ၌ဆင့္ နိုင္သည္။

    အ.ဝဂ္ဗ်ဥ္း(၈)လံုးတို့တြင္''ယ''သည္မိမိတို့အခ်င္းခ်င္းဆင့္နိုင္၍ ''ယ''အေပၚသို့ အျခားဗ်ဥ္း   (၁၈)လံုးဆင့္နိုင္သည္။
   
    ''ရ''သည္ အခ်င္းခ်င္းမဆင့္နိုင္ဘဲ အျခားဗ်ဥ္း(၇)လံုးတို့က လာေရာက္ဆင့္ နိုင္သည္။

    ''လ''သည္ အခ်င္းခ်င္းဆင့္နိုင္၍ ''လ''ေပၚ၌ ''က''ဗ်ဥ္း နွင့္ ''ပ''ဗ်ဥ္းတို့ ဆင့္နိုင္သည္။ ထိုျပင္ ''လ'' သည္ ''ယ''ေပၚ၌ဆင့္နိုင္သည္။

    ''ဝ'' သည္ အခ်င္းခ်င္းဆင့္နိုင္၍ ''ဝ''ေပၚသို့ က.ခ.တ.ဒ.ဇ. န.ယ.သ.ဟ ဗ်ဥ္း(၉)လံုးဆင့္နိုင္သည္။

    ''သ'' သည္ အခ်င္းခ်င္းဆင့္နိုင္၍ ''န.မ''အကၡရာတို့အေပၚ၌ ဆင့္နိုင္သည္။

    ဝဂ္၏အဆံုးျဖစ္ေသာ ဉ.ဏ.န.မ.အကၡရာတို့သည္''ဟ''အေပၚ၌ ဆင့္နိုင္သည္။ ယ.ရ.ဠ အကၡရာတို့သည္လည္း''ဟ''အေပၚ၌ဆင့္နိုင္သည္။ထိုအခါ အကၡရာေရးသားရာ၌ ဟထိိုးအျဖစ္ ရိွေနမည္ျဖစ္သည္။
    
အကၡရာတူဆင့္ျခင္းကို သဒိသေဒြေဘာ္ဟု ေခၚ၍အကၡရာမတူဆင့္ ျခင္းကို အသဒိသေဒြေဘာဟုေခၚသည္။ (သဒိသ-တူေသာ၊ အသဒိသ-အတူ ေသာ၊ ေဒြေဘာ္- နွစ္လံုးထပ္ဆင့္ျပုျခင္း)
              သဒိသေဒြေဘာ္-အကၡရာတူဆင့္ျခင္း 
(၁)     ပထမအကၡရာခ်င္းဆင့္ပံု (အေပၚစာလံုးကို အသတ္ဟုမွတ္ထား၍       အသံမထြက္ရ၊ ေအာက္စာလံုးကိုသာ အသံထြက္ရမည္။)
    က+က    =ကၠ    (သကၠ-သက္က)
    စ+စ=စၥ        (သစၥ-သစ္စ)
    ဋ+ဋ=႗        (ဝ႗-ဝတ္ဋ)
    တ+တ=တၲ    (သတၲ-သတ္တ)
   
(၂)    တတိယအကၡရာခ်င္းဆင့္ပံု
    ဂ+ဂ=ဂၢ        (အဂၢ-အက္ဂ)
    ဇ+ဇ=ဇၨ        (အဇၨ-အစ္ဇ)
    ဍ+ဍ=ၮ        (အၮ-အတ္ဍ)
    ဒ+ဒ=ဒၵ        (သဒၵ-သတ္ဒ)
    ဗ+ဗ=ဗၺ        (သဗၺ-သပ္ဗ)
   
(၃)    ပဥၥမအကၡရာခ်င္းဆင့္ပံု
    ဉ+ဉ=ည    (အညမည-အင္ညမင္ည)
    ပါဠိဘာသာ၌''ည''သည္ ဉနွစ္လံုးဆင့္ျဖစ္သည္။ ျမန္မာဘာသာ၌မူ ''ည''သည္တစ္လံုးတည္းသာျဖစ္သည္။
    ဏ+ဏ=ဏၰ    (ကဏၰ-ကန္ဏ)
    န+န=နၷ        (ဆနၷ-ဆန္န)
    မ+မ=မၼ        (ကမၼ-ကမ္မ)

(၄)    အဝဂ္အကၡရာတူခ်င္းဆင့္ပံု
    ယ+ယ=ယ်    (ေသယ်-ေသယ)
    လ+လ=လႅ    (ကလႅ-ကန္လ)
    ဝ+ဝ=ဝြ        (ကုဗၺေတာ-ဝြကိုဗၺျပု ကုပ္ဗေတာ)
    သ+သ=ႆ    (ကႆက-ကတ္သက)
   
      အသဒိသေဒြေဘာ္=အကၡရာမတူဆင့္ျခင္း
(၁)    ပထမအကၡရာက ဒုတိယအကၡရာအေပၚသို့ဆင့္ျခင္း
    က+ခ-ကၡ    (ယကၡ-ယက္ခ)
    စ+ဆ-စၧ    (အစၧ-အစ္ဆ)
    ဋ+ဌ-ဋၭ        (အဋၭ-အတ္ဌ)
    
ဌ ဝမ္းဘဲကို လည္ရစ္ထည့္လွ်င္ နွစ္လံုးဆင့္ဟုမွတ္ရမည္။
    တ+ထ-တၴ    (သတၴ-သတ္ထ)
    ပ+ဖ-ပၹ        (ပုပၹ-ပုပ္ဖ)
   
(၂)    တတိယအကၡရာက စတုတၴအကၡရာအေပၚသို့ဆင့္ျခင္း
    ဂ+ဃ-ဂၣ      (ဗ်ဂၣ-ဗ်က္ဃ)
    ဇ+ဈ-ဇၩ       (မဇၩ-မစ္ဈ)
    ဍ+ဎ-ၯု        (အာကၯုန-အာကတ္ဎန)
    ဒ+ဓ-ဒၶ        (သဒၶါ-သတ္ဓာ)
    ဗ+ဘ-ဗၻ      (သဗၻိ-သပ္ဘိ)

(၃)    ပဥၥမအကၡရာကေရွ့ေလးလံုးေပၚသို့ဆင့္ျခင္း
    င+က-ကၤ    (ဝကၤ-ဝင္က)
    တ+ယ-တ်    (တ်ာဟံ-တယာဟံ)   
    ဒ+ယ-ဒ်    (အဒ်-အဒယ)
    ဓ+ယ-ဓ်    (မဓ်-မဓယ)
    န+ယ-န်    (ကန်ာ-ကနယာ)
    ပ+ယ-ပ်    (လိပ်-လိပ်)
    ဗ+ယ-ဗ်    (ဗ်ာဓိ-ဗ်ာဓိ)
    ဘ+ယ-ဘ်    (ဘ်ာဒီဟိ-ဘယာဒီဟိ)
    မ+ယ-မ်    (မ်ာယံ-မ်ာယံ)
    လ+ယ-လ်    (ကလ်ာဏ-ကလယာဏ)
    သ+ယ-သ်    (နိသ်-နိတ္သယ)
    ဟ+ယ-ဟ်    (ဂါဟ်-ဂါဟယ)

    မွတ္ရန္/''ယ''ေပၚသို့က.ခ.ဂ.ပ.ဗ.ဘ.မတို့ကိုဆင့္ရာ၌ျမန္မာအသံထြက္နည္း အရ တစ္သံတည္းျဖစ္ ေအာင္္ပူးတဲြသြားသည္ အျခားလူမို်းမ်ားမွာမူ အသံနွစ္ခု နီးကပ္ရံုမွ်သာျဖစ္၍ တစ္သံတည္းအျဖစ္ ပူးေပါင္း သြားျခင္းမရိွေခ်၊ ထိုေျကာင့္ က်ကို(ကယ)၊ခ်ကို(ခယ)၊ဂ်ကို(ဂယ)၊ပ်ကို(ပယ)၊ဗ်ကို(ဗယ)၊မ်ကို(မယ) ဟု အသံခ်င္း နီးကပ္စြာထြက္ၾကသည္။

     '' ရ ''ေပၚသို့ဆင့္ျခင္း၊''ဝ''ေပၚသို့ဆင့္ျခင္း၊''ဟ''ေပၚသို့ဆင့္ျခင္း တို့ကို ေရွ့ပါဠိဖတ္နည္း၌ ေရးခဲ့ျပီ။
   
(၅)    ''လ''ေပၚသို့ဆင့္ျခင္း
    က+လ-ကႅ    (ေကႅသ-ကေလသ)
    ပ+လ-ပႅ       (ပရိ ပႅဝ-ပရိပလဝ)
     ယ.ရ.လ တို့အေပၚသို့ဆင့္ရာ၌ အေပၚစာလံုးသည္ အသတ္အျဖစ္ လုပ္ေဆာင္ရံုမွ်မက အသံပါထြက္ရသည္။ ပါဌ္ဆင့္ နွစ္လံုးစလံုးအသံထြက္ရ သည္။

(၆)    ''သ''ေပၚသို့ဆင့္ျခင္း
    သ+တ-သၲ    (ဥတၲသၲ-အုတ္တသတ)
    သ+န-သၷ    (ေသၷ-သေနဟ)
    သ+မ-သၼ    (ကသၼာ-ကတ္သမာ)
    သ+တ+ရ-ျသၲ    (ဘျသၲာ-ဘသတရာ)
    မွတ္ရန္/ပါဌ္ဆင့္ နွစ္လံုးစလံုးအသံထြက္ရသည္။

                                                               ဤတြင္ပါဠိဆင့္နည္းျပီး၏။

ပါဠိဖတ္နည္း

ေရွးဦးစြာအကၡရာတို့ကိုသိထားရမည္။
            အကၡရာ(၄၁)လံုး
အ     အာ     ဣ     ဤ     ဥ     ဦ     ဧ     ျသ
က     ခ        ဂ      ဃ     င
စ      ဆ       ဇ      ဈ     ည
ဋ      ဌ        ဍ      ဎ      ဏ
တ     ထ      ဒ      ဓ      န
ပ      ဖ        ဗ     ဘ     မ
ယ    ရ        လ    ဝ      သ
ဟ    ဠ    အံ
            
            သရ(၈)လံုး
အ    အာ    ဣ    ဤ    ဥ    ဦ    ဧ    ျသ
           
    ဗ်ဥ္း(၃၃)လံုး
က    ခ     ဂ    ဃ    င
စ     ဆ    ဇ    ဈ    ည
ဋ     ဌ     ဍ    ဎ    ဏ
တ   ထ    ဒ     ဓ    န
ပ     ဖ    ဗ    ဘ    မ
ယ   ရ    လ    ဝ    သ
ဟ   ဠ    အံ
 သရ(၈)လံုး နွင့္ ဗ်ဥ္း (၃၃) လံုး ေပါင္းလွ်င္ အကၡရာ(၄၁) လံုးပင္ျဖစ္၏။

၁။    အကၡရာတစ္လံုးတည္းျဖစ္လွ်င္ (က.ဂ)အသတ္မ်ားသည္(အက္)ဟု အသံထြက္၏။ 
(အေပၚစာလံုးကို အသတ္ဟုမွတ္ထား၍ အသံမထြက္ရ၊ ေအာက္စာလံုးကိုသာ အသံထြက္ရမည္။)
စကၠ        (စက္က)
ဝိတေကၠာ    (ဝိတက္ေကာ)
မဂၢ        (မက္ဂ)
သဂၢ        (သက္ဂ)

၂။    အကၡရာတစ္လံုးတည္းျဖစ္လွ်င္ (စ.ဇ) အသတ္မ်ားသည္(အစ္) ဟု အသံထြက္၏။
ပစၥ        (ပစ္စ)
သစၥ        (သစ္စ)
အဇၨ        (အစ္ဇ)

၃။    အကၡရာတစ္လံုးတည္းျဖစ္လွ်င္ (င.ဉ) အသတ္မ်ားသည္ (အင္) ဟု အသံထြက္၏။
အဂၤ        (အင္ဂ)
အလကၤာ    (အလင္ကာ)
မဂၤလာ        (မင္ဂလာ)
ပဥၥ        (ပင္စ)
အညမည    (အင္ညမင္ည)

၄။    အကၡရာတစ္လံုးတည္းျဖစ္လွ်င္ (ဏ.န.မ.လ.) အသတ္ မ်ား သည္ (အန္) ဟု အသံထြက္၏။
က႑        (ကန္ဍ)
အနၲ        (အန္တ)
ဓမၼ        (ဓမ္မ)
ပလႅဂၤ        (ပန္လင္ဂ)
 
၅။    အကၡရာတစ္လံုးတည္းျဖစ္လွ်င္ (ဋ.ဍ.တ.ဒ.ပ.ဗ.သ)အသတ္္္မ်ား သည္ (အတ္) ဟု အသံထြက္၏။
ဝ႗        (ဝတ္ဋ)
ဒေၯုာ        (ဒတ္ေဎာ)
ကတၲု        (ကတ္တု)
ဗဒၶ        (ဗတ္ဓ)
ပဗၺတ        (ပတ္ဗတ)
သေပၸါ        (သပ္ေပါ)
ဒႆန        (ဒတ္သန)

၆။    ဣ သရ နွင့္ ဥ သရ ပါရာ၌ (က.ဂ.ဇ.စ)တို့ကို(တ)သတ္အသံျဖင့္ဖတ္ရမည္။
ဘိကၡဳ        (ဘိတ္ခု)
ဝိဇၨာ        (ဝိတ္ဇာ)
ကိစၥ        (ကိတ္စ)
သိကၡာ        (သိတ္ခါ)
ဥဂၢ        (အုတ္ဂ)
ဒုကၡ        (ဒုတ္ခ)
ဥစၥာ        (အုတ္စာ)
             
              မွတ္ခ်က္/ပါဠိ၌ ဗ်ဥ္း နွင့္ သရတဲြရာတြင္ ဣ သရသည္ ျမန္မာ၌လံုးႀကီးတင္၊
ဤ သရသည္ လံုးႀကီးတင္ဆံခတ္၊ ဥသရသည္ တစ္ေခ်ာင္းငင္၊ ဦသရသည္ နွစ္ေခ်ာင္းငင္၊
ျသ သရသည္ သေ၀ထိုး ေရးခ်၊ ဧ သရသည္ သေ၀ထိုး-ဟူ၍ အသီးသီးျဖစ္ၾက၏။

၇။    ဣ သရပါလွ်င္ (ဋ.ဍ.တ.ဒ.ပ.ဗ.သ) အသတ္မ်ားသည္ (အိတ္) ဟု အသံထြက္၏။
ကိဋ         (ကိတ္ဌ)
ကိတၲ        (ကိတ္တ)
ဣဒိၶ         (အိတ္ဓိ)
သိပၸ         (သိပ္ပ)
ကိဗၺိသ      (ကိတ္ဗိသ)
ဒိႆတိ    (ဒိတ္သတိ)

၈။    ဥ သရပါလွ်င္ (ဋ.ဍ.တ.ဒ.ပ.ဗ.သ) အသတ္မ်ားသည္ (အုတ္) ဟုအသံထြက္၏။
တု႒ိ        (တုတ္ဌိ)
ဝုၯို        (ဝုတ္ဎိ)
ပုတၲ        (ပုတ္တ)
ဗုဒၶ        (ဗုတ္ဓ)
ကုပၸ        (ကုပ္ပ)
ဒုဗၺလ        (ဒုတ္ဗလ)
ဒုႆ        (ဒုတ္သ)

၉။    ဧ သရကို နငယ္ျဖင့္ သတ္လွ်င္ (အင္) ဟုအသံထြက္၏။
ဧႏၱဳ        (အင္တု)
ေမနၲုဳ        (မင္တု)
ေသနၲိ        (သင္တိ)

၁ဝ။    ဧ သရကို နငယ္မွတစ္ပါး က်န္အသတ္မ်ားသည္ (အစ္) ဟု အသံထြက္၏။
ဧတၴ        (အစ္ထ)
ေခတၲ        (ခစ္တ)
ေမတၲ        (မစ္တ)
ေပစၥ        (ပစ္စ)
ေဇ႒        (ဇစ္ဌ)
ေဖဂၢဳ        (ဖစ္ဂု)
 

၁၁။    ျသ သရပါလွ်င္ (က.ဂ.သ) အသတ္သည္(ေအာက္)ဟုအသံထြက္၏။
ျသကၠာက    (ေအာက္ကာက)
ေမာကၡ        (ေမာက္ခ)
ေယာဂၢ        (ေယာက္ဂ)
ေဝါႆ        (ေဝါက္သ)
 

၁၂။    ျသ သရပါလွ်င္ (ဉ.ဏ.န.မ) အသတ္မ်ားသည္ (အြန္) ဟုဝဆဲြ အသံျဖင့္ အသံထြက္ရမည္။
ေကာဥၥ        (ကြန္စ)
ေကာ႑ည    (ကြန္ဍင္ည)
ေသာဏၰ    (သြန္ဏ)
ေဟာနၲဳ        (ဟြန္တု)
ေသာမၼ        (သြန္မ)
 
၁၃။    ျသ သရပါလွ်င္ (ဉ.ဏ.န.မ) အသတ္မ်ားမွတပါး က်န္အသတ္မ်ားကို 
(အြတ္) ဟုဝဆဲြအသံျဖင့္ အသံထြက္ရမည္။
ပါေမာဇၨ    (ပါမြတ္ဇ)
ေပါတၴက    (ပြတ္ထက)
ေဖာ႒ဗၺ        (ဖြတ္ဌပ္ဗ)
ေယာဗၺန    (ယြတ္ဗန)
ေသာတၴိ    (သြတ္ထိ)
 

၁၄။    ဤ သရပါလွ်င္ (င.ဉ.ဏ.န.မ) အသတ္မ်ားနွင့္ ေသးေသးတင္သည္
(အိန္) ဟုအသံထြက္ရမည္။
လိဂၤ        (လိန္ဂ)
ကိဥၥိ        (ကိန္စိ)
ဣနၵက        (အိန္ဒက)
ဝိနၵတိ        (ဝိန္ဒတိ)
ကႎ        (ကိန္)

၁၅။    ဥ သရပါလွ်င္ (င.ဉ.ဏ.န.မ) အသတ္မ်ားသည္ (အုန္) ဟု အသံထြက္၏။
ဥဂၤ        (အုန္ဂ)
ဘုဥၨ        (ဘုန္ဇ)
ဥဏၰာယ    (အုန္ဏာယ)
ကုနၲ        (ကုန္တ)
ဘုမၼ        (ဘုန္မ)

၁၆။    ဧ သရပါလွ်င္ (ဉ) အသတ္သည္ (အင္) ဟု အသံထြက္၏။
အာေနဥၨ    (အာနင္ဇ)

၁၇။    ဣ သရ နွင့္ ဥ သရပါလွ်င္ (ယ.လ) အသတ္မ်ားကို (န) အသတ္ အသံျဖင့္ ဖတ္ရမည္။
ဘိေယ်ာ    (ဘိန္ေယာ)
ေယဘုယ်    (ေယဘုန္ယ)
ေဝပုလႅ        (ေဝပုန္လ)

၁၈။    ''ဝ''ဗ်ဥ္း နွင့္ အျခားဗ်ဥ္း တဲြရာ၌ ထြက္ရမည့္အသံမ်ား
တ+ဝ=တြ    (ကတြာ-ကတ္တဝါ)
ဒ+ဝ=သြ    (ဒိသြာ-ဒိတ္သဝါ)
တ+ဝ=တြ    (ဂေဟတြာ-ဂဟစ္တဝါ)

က်န္ေသာဗ်ဥ္းမ်ားတဲြရာ၌ ျမန္မာအသံအတိုင္းျဖစ္သည္။

၁၉။    ''ရ''ဗ်ဥ္း နွင့္ အျခားဗ်ဥ္း တဲြရာ၌ ထြက္ရမည့္အသံမ်ား
က+ရ=ျက    (စျက-စက္ျက)
တ+ရ=ျတ    (အျတ-အတ္တရ)
ဒ+ရ=ျဒ        (ဣျနၵိယ-အိန္ဒရိယ)
ဗ+ရ=ျဗ        (ျဗဟၼာ-ျဗန္မာ)

၂ဝ။    ''ဟ''ဗ်ဥ္း နွင့္ အျခားဗ်ဥ္းတဲြရာ၌ ထြက္ရမည့္အသံမ်ား
ဉ+ဟ=ဥွ    (ပဥွ-ပင္ညွ)
ဏ+ဟ=ဏွ    (ပုဗၺဏွ-ပုပ္ဗန္ဏွ)
န+ဟ=နွ    (နွာန-နဟာန)
မ+ဟ=မွ    (အမွ-အမ္မွ ၊ တုမွ-တုမ္မွ)
ယ+ဟ=ယွ    (ပဂၢယွ-ပက္ကယ္ယွ)
ဝ+ဟ=ဝွာ    (ဇိဝွါ-ဇိန္ဝွါ)
ဠ+ဟ=ဠွ    (ရုဠီွ-ရံုလီွ)
 
          မွတ္ရန္/ ဥွ.ဏွ.နွ.မွ.ယွ.ဠွ ပါဌ္ဆင့္မ်ား၌ ဥွ.ဏွ.နွ.မွ.ယွ.ဠွတို့သည္ တစ္လံုးတည္းသာျဖစ္ေသာ္လည္း နွစ္လံုးဆင့္ကဲ့သို့ျဖစ္၍ တစ္လံုးကို အသတ္သံ 
ထြက္၍ တစ္လံုးကို ဟထိုးသံထြက္ရသည္။

ဤတြင္ပါဠိဖတ္နည္းျပီးျပီ။

ငါအိုသြားေသာအခါ

ငါအိုသြားေသာအခါ ငါဟာအရင္က ငါမဟုတ္ေတာ့ဘူး၊
ငါ့ကိုနားလည္ေပးပါ  စိတ္ရွည္ရွည္ထား ဆက္ဆံေပးပါ။

ခ်ည့္နဲ့နဲ့လက္ေတြနဲ့ ထမင္းဟင္းေတြ အကၤ် ီေပၚဖိတ္စင္သြားတဲ့အခါ 
အကၤ် ီလံုကီ် ဖိုသီဖက္သီျဖစ္ေနတဲအခါ ငါ့ကိုမရံြနဲ့ ၊ 
ငယ္ငယ္တံုးက ငါသုတ္သင္ေပးခဲ့တာကို ေက်းဇူးျပဳၿပီးသတိရေပးပါ။

အပ္ေၾကာင္းထပ္မက ေျပာဖူးတဲ့စကားေတြ ျပန္ေျပာမိတဲ့အခါ 
စကားမျဖတ္ဘဲေက်းဇူးျပဳၿပီး နားေထာင္ေပးပါ။
ငယ္ငယ္တုန္းက အိပ္ရာဝင္တိုင္းတစ္ေထာင့္တစ္ည ပံုျပင္ေတြ၊ 
ငါးရာ့ငါးဆယ္နိပါတ္ေတာ္ေတြ ဇာတ္ႀကီးဆယ္ဘဲြ႔စတဲ့ပံုျပင္ေတြကို 
မရိုးေအာင္ေျပာရင္း ငါေခ်ာ့သိပ္ခဲ့တာကို သတိရေပးပါ။

မလွုပ္ရွားနိုင္လို႔ ေရခ်ိဳးဖို႔အကူအညီလိုတဲ့အခါ ငါ့ကိုမျငိဳျငင္ပါနဲ့ ၊ 
ငယ္ငယ္တုန္းကေခ်ာ့တစ္လွည့္ေျခာက္တစ္လွည့္
ေရခ်ိဳးေပးခဲ့ဘူးတဲ့ ပံုရိပ္ေလးကိုျမင္ေယာင္ေပးပါ။

ေခတ္သစ္ နည္းပညာသစ္ေတြကို မသိ နားမလည္ခဲ့ရင္ မေလွာင္ပါနွင့္ ။
ငယ္ငယ္တုန္းက 'ဘာေၾကာင့္ဆိုတဲ့' ေမးခြန္းတိုင္းကိုစိတ္ရွည္စြာ 
ငါျပန္ေျဖခဲ့တာကိုသတိရေပးပါ။

စိတ္သြားတိုင္းကိုယ္မပါ ႏြမ္းလ်ျပီးလမ္းမေလ်ာက္နိုင္တဲ့အခါ 
ခြန္အားပါတဲ့လက္တစ္စံုနဲ့ ငါ့ကိုကူတဲြေပးၾကပါ။
လမ္းေလၽွာက္သင္စအရြယ္တုန္းက တစ္လွမ္းခ်င္း
လမ္းေလွ်ာက္ေလ့က်င့္ေပးခဲ့တာေတြကို သတိရေပးပါ။

တစ္ေန့ထက္တစ္ေန့ အိုစာသြားတဲ့ငါ့ကိုၾကည့္ျပီး 
ဝမ္းမနည္းပါနွင့္ နားလည္ေပးပါ။ အားေပးပါ။
အရင္တုန္းက လူ့ဘဝတက္လမ္းအတြက္ ငါလမ္းညြန္ခဲ့သလို
အခုအခိ်န္မွာ ငါ့ဘဝေနာက္ဆံုးအခိ်န္အတြက္ အေဖာ္ျပဳေပးပါ။

ခ်စ္ျခင္းေမတၲာနဲ့ ေအးျမမွုေတြကိုငါျပံဳးၿပံဳးေလး လက္ခံမွာပါ ၊ 
အဲ့ဒီအျပံဳးေတြမွာ မဆံုးတဲ့ငါ့ေမတၲာေတြကို ေတြ႕ရမွာပါ ။
                                 

ဗုဒၶေခတ္ျမတ္ ေတြ႔က်ိဳးနပ္ပါေစ


               
  ေရခ်မ္းသစ္သီး ၊ ပန္းဆီမီးကို ၊ ခိုင္ျဖီးသဒၶါ ၊ လွူျပီးကာမွ် ၊
  ငါ့မွာေကာင္းကို်းအလြန္တိုးဟု ယံုကိုးစိတ္ထဲ ၊ မေရာင့္ရဲနွင့္ ။

 မစဲညေန့ ၊ ဘုရားေရွ့တြင္ ၊ ေပ်ာ္ေမြ႔ျမတ္နိုး ၊ ျမဲရိွခိုး၍ ၊ ေကာင္းက်ိဳးပြားစည္ ၊
 ႀကီးလွျပီဟု ၊ယံုႀကည္အားရ ၊ စိတ္မခ်နွင့္ ။

“ဓာရဏနွင့္ ၊ “ဓမၼစၾကာ ၊ ေမတၲာပ႒ာန္း ၊ ရြတ္နိုင္စြမ္းေၾကာင့္ ၊
 ရႊင္လန္းပီတိ ၊ ဂြမ္းဆီထိကာ ႀကီးမည့္ေတေဇာ္ ၊ မေစာင့္ေမွ်ာ္နွင့္ ။

 ဂုဏ္ေတာ္ပုတီး ၊ သက္ေစ့ျပီးေအာင္ ၊ ဇဲြႀကီးခိုင္မာ ၊ ျငိမ္သက္စြာျဖင့္ ၊ 
 သဒၶါၾကည္ယံု ၊ စိတ္ျပီးရံုျဖင့္ ၊ လံုေလာက္လွျပီ ၊မရပ္တည္နွင့္ ။

 ေရၾကည္သစ္သီး ၊ ဆီမီးလွူမ်ိဳး ၊ ရိွခိုးဝတ္ရြတ္ ၊ ေစလႊတ္ေမတၲာ ၊ 
 တစ္ရာ့ရွစ္သီး ၊ စိပ္ပုတီးကို ၊ မျငီးဆင့္ကဲ ၊ စိပ္ျမဲစိပ္ပါ ၊ မျဖတ္ပါနွင့္ ။

 ဆက္ကာတစ္မ်ိဳး ၊ ေရွ့သို့တိုး၍ ၊ အက်ိဳးနိဗၺာန္ ၊ ေမွ်ာ္ရိုးမွန္က ၊ 
 ရုပ္နာမ္ခဲြျခား ၊ က်င့္တရားသာ ၊ သံသရာဝဋ္ ၊ ထြက္လြတ္ေစေၾကာင္း ၊ 
 လမ္းမွန္ေကာင္းဟု ညြတ္ေျပာင္းစိတ္ထဲ ၊ ယံုၾကည္စဲြလ်က္ ၊ အျမဲေန့ည ၊ 
 ဝိပႆနာ ၊ ဘာဝနာကို ၊ ခိုင္မာဆႏၵ ၊ ႀကိဳးလံုးလမွ ၊ ဗုဒၶေခတ္ျမတ္ ၊
 ေတြ႕က်ိဳးနပ္မည္ ၊ ၾကပ္ၾကပ္သတိရိွပါေစ ။

သင္ေသသြားေသာ္...


လူ႔ျပည္ေလာက
လူ့ဘဝကား
အိုရ နာရ
ေသရဦးမည္
မွန္ေပသည္တည့္။
သို႔ၿပီးတကား
သင္ေသသြားေသာ္
သင္ဖြားေသာေျမ
သင္တို့ေျမသည္
အေျခတိုးျမင့္
က်န္ေကာင္းသင့္၏။
သင္၏မ်ိဳးသား
စာစကားလည္း
ႀကီးပြားတက္ျမင့္
က်န္ေကာင္းသင့္၏။
သင္ဦးခ်၍
အမွ်ေဝရာ
ေစတီသာနွင့္
သစၥာအေရာင္
ဥာဏ္တန္ေဆာင္လည္း
ေျပာင္လွ်က္ဝင္းလွ်က္
က်န္ေစသတည္း...။       
(ဆရာေဇာ္ဂ်ီ)

ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ား၏ ၾသ၀ါဒ

 ၁။ ေန့စဥ္ေကာင္းမႈ ကုသိုလ္တရားမ်ား၌ မေမ့မေလ်ာ့ စဥ္းစားပါ။
 ၂။ လူျဖစ္လာလွ်င္ လူ၏တန္ဖိုးကို သိေအာင္က်ိဳးစားပါ။
 ၃။ ဘယ္သူတရားပ်က္ပ်က္ သင္မပ်က္ပါေစနဲ့ သတိထားပါ။
 ၄။ သင့္ကိုအေၾကာင္းျပဳျပီး သူမ်ားစိတ္ မဆင္းရဲပါေစနဲ့။
 ၅။ မိဘကို စားနိုင္တဲ့အခါ ေကၽြးပါ ေသမွ မငိုပါနဲ့။
 ၆။ သူမ်ားအျပစ္ကို မေျပာနဲ့ ကိုယ္အျပစ္ကိုသာ ရႈပါ။
 ၇။ ျဗဟၼစိုရ္တရား အျမဲပြားမ်ား၍ ကိုယ္တြင္းသီလတရား ျမဲပါေစ။
 ၈။ အလိုက္သိပါ၊ အားနာပါ၊ အရွက္အေၾကာက္ ရိွပါ။
 ၉။ ႀကီးသူကိုရိုေသပါ၊ ရြယ္တူကိုေလးစားပါ၊ငယ္သူကိုသနားပါ။
၁ဝ။ မစူးစမ္းမဆင္ျခင္ဘဲ မေျပာပါနဲ့၊ မလုပ္ပါနဲ့ အျမဲသတိထားပါ။
၁၁။ ေနရာတိုင္းမွာ စိတ္သေဘာ ႀကီးႀကီးထားပါ။
၁၂။ နိုင္လိုသူကို အရံႈးေပးက စိတ္နွလံုးေအးျမသည္။
၁၃။ စကားေျပာေသာ အခါ၌ မွ်မွ်တတ ေျပာဆိုပါ။
၁၄။ မိမိကိုယ္ကို ေန့စဥ္ စစ္ေဆးမွ ႀကီးပြားနိုင္သည္။
၁၅။ မေကာင္းတဲ့ အကုသိုလ္စိတ္ရိုင္း စိတ္မိုက္မ်ားကို ပယ္ရွားပါ။
၁၆။ သူမ်ားႀကီးပြားခ်မ္းသာ တာကို မနာလို မရႈစိမ့္ မရိွပါေစနွင့္။
၁၇။ ေနရာတိုင္းမွာ ကိုယ္ခ်င္းစာတရား မ်ားမ်ားထားပါ။
၁၈။ မိမိကိုယ္ကို ဆံုးမျခင္းက သာ၍ေကာင္းသည္။
၁၉။ မာနကိုနိွမ္ခ် လူ၏တန္ဖိုးကို ျမွင့္တင္ပါ၊ တာဝန္ကိုေက်ျပြန္ပါ။
၂ဝ။ အရာရာမွာ ေစတနာသန့္သန့္နဲ့ စိတ္ေကာင္းတစ္ခုထားပါ။                    
၂၁။မြန္ျမတ္ေသာ ဝိပႆတရားကို အားထုတ္ျဖစ္ေအာင္ က်ိဳးစားပါ။

သတိထားမိရဲ့လား?...

    သင္အသက္ေတြႀကီးလာျပီ
   'ေလာဘ' 'ေဒါသ' 'ေမာဟ' ေတြႀကီးေနတုန္းပဲလား?...

    သင့္သြားေတြ က်ိဳးကုန္ျပီ
    'မာန္ ' 'မာန'ေတြ မက်ိဳးေသးဘူးလား?...
    
    သင့္အသားအေရေတြ တြန့္ကုန္ျပီ
    မေကာင္းမႈေတြမွာ မတြန့္ေသးဘူးလား?...

    သင့္အင္အားေတြေလ်ာ့ပါးေနျပီ
    သင့္'တဏွာ''ဆႏၵ'ေတြ မေလ်ာ့ပါးေသးဘူးလား?...

    သင္ဆံပင္ေတြျဖဴကုန္ျပီ
    သင့္စိတ္ထားေတြ မျဖဴေသးဘူးလား?...

    သင့္မ်က္စိေတြ မႈန္ဝါးေနျပီ
    သင့္နိဗၺာန္လမ္းေတြ မႈန္ဝါးတုန္းပဲလား?...။

အျမဲက်င့္ပါ ဤ (၁ဝ)ျဖာ

    ၁။ သီးခံခြင့္လြတ္ပါ သို့ေသာ္ လူညံ့မျဖစ္ေစနဲ့။
    ၂။ က်ိဳးႏြံစြာဆက္ဆံပါ သို့ေသာ္ ကြ်န္မျဖစ္ေစနဲ့။
    ၃။ ျခိဳးၿခံေခြ်တာပါ သို့ေသာ္ ကပ္စည္းမနဲပါနဲ႔။
    ၄။ သတၱိရိွပါ သို့ေသာ္ လူမိုက္မျဖစ္ေစနဲ့။
    ၅။ ရက္ေရာစြာလွူပါ သို့ေသာ္ ျပစားမႈမျဖစ္ေစနဲ့။
    ၆။ ေလ့လာစူးစမ္းပါ သို့ေသာ္ မစပ္စုပါနဲ့။
    ၇။ မွန္မွန္ေနပါ သို့ေသာ္ လူတြင္က်ယ္မလုပ္ပါနဲ့။
    ၈။ ေငြကိုခင္ပါ သို့ေသာ္ ေငြမမက္ပါနဲ့။
    ၉။ ဖ်တ္ဖ်တ္လတ္လတ္ေနပါ သို့ေသာ္ ျပာေလာင္မခတ္ပါနဲ့။
    ၁ဝ။ စဥ္းစားေတြးေတာပါ သို့ေသာ္ စိတ္ကူးမယဥ္ပါနဲ့။

လူမိုက္ေနာင္တ

                    ၁။ငယ္ကဥစၥာ မေဖြရွာ ေသခါ ေၾကာင့္ၾက ပူပန္ရ။
                    ၂။ငယ္ကပညာ မသင္ပါ အိုခါ ေၾကာင့္ၾက ပူပန္ရ။
                    ၃။ငယ္ကေကာက္က်စ္ ကုန္းေခ်ာပစ္ ေသလွစ္ခါမွ ပူပန္ရ။
                    ၄။သူ့သက္သတ္ခါ ၾကမ္းၾကဳတ္ပါ ေနာင္ခါဘဝ ပူပန္ရ။
                    ၅။ငယ္စဥ္မိုက္ရူး ကာမၾကဴး ေသမူးခါမွ ပူပန္ရ။
                    ၆။ငယ္စဥ္တရား မလိုက္စား ႀကိးမားအိုမွ ပူပန္ရ။
                    ၇။လွဴဘြယ္ရိွလ်က္ မလွဴရက္က ေနာက္ဆက္အိုမွ ပူပန္ရ။
                    ၈။မိဘနွစ္ပါး စြန့္ပစ္ထား ေနာက္မ်ားအိုမွ ပူပန္ရ။
                    ၉။ရဟန္းသူျမတ္ မဆည္းကပ္ အိုလပ္ခါမွ ပူပန္ရ။
                  ၁ဝ။သက္သက္ငယ္စဥ္ ထီမထင္ ေသလွ်င္ေျကာင့္ၾက ပူပန္ရ။
                  ၁၁။လူမိုက္ေနာင္တ ေနာင္မွရ ဘဝနာၾကမည္။
                  ၁၂။ေမ့ေလွ်ာေပါဆ မိုက္ေနာင္တ မုခ်ရၾကမည္။
                  ၁၃။မေမ့ေလွ်ာ့က မိုက္ေနာင္တ မရနိုင္ၾကျပီ။

Wednesday, 16 November 2011

ေရႊသုန္၏ဒႆနမ်ား


   ဆရာ

        ဆရာ့ ရင္ထဲမွ ပံုျဒပ္
        တပည့္ မ်က္ဝန္းထဲ ထင္ဟပ္ေစတယ္။
        ဆရာ့ နွလံုးသားထဲမွ အသံ
        တပည့္ နားထဲ ပဲ့တင္ထပ္ေစတယ္။
        ဆရာ့ အသဲထဲမွ ဘဝအိမ္
        တပည့္ေတြကို ခိုလံႈေစတယ္
        ရင္ကို ရင္ခ်င္း ဂ်ပ္ပင္ ထိုးသလို
        ထပ္တူထပ္မွ် နားလည္ေစတယ္။
        ဒါ ... အံျသစရာ မဟုတ္၊
        သိတယ္ မဟုတ္လား?
        ဆရာ ဆိုတာ . . .
        ေမွာ္ဝင္ေနတဲ့ အနုပညာရွင္။
        ဆရာ ဆိုတာ . . .
        ထူးျခားတဲ့ ပါရမီရွင္။
        ဆရာ ဆိုတာ . . .
        ကမၻာႀကီးကို လိုရာပံုသြင္း
        ဖန္ဆင္းနိုင္တဲ့ ပညာရွင္ဘဲေလ။
                                                                    တပည့္ သုန္
စပါးစိုက္ခ်င္၊ လယ္ကြင္းျပင္၊ ႀကိဳတင္ ထြန္ယက္ထားမွေပါ့။
    စာေမးပဲြတြင္၊ ေအာင္နိုင္ခ်င္၊ ႀကိဳတင္ စာက်က္ထားမွေပါ့။

    ကံပင္ေကာင္းလ်က္၊ အပ်င္းဖက္၊ တစ္သက္ မခ်မ္းသာ။
    ဉာဏ္ပင္ေကာင္းလ်က္၊ အပ်င္းဖက္၊ အထက္ မမွန္းသာ။

    သင့္ေအာင္လက္မွတ္သည္
    သင့္အတြက္ တေစၧ သရဲ မျဖစ္ပါေစနွင့္။

   ေမတၲာဟာ သတၲဝါတိုင္းအတြက္ ျဖစ္လင့္ကစား
    ေစတနာဟာ လူတိုင္းအတြက္ မဟုတ္ပါ။

    ပိုသိလာေလ သိစရာေတြ ပိုလာေလ။

    ေၾကညက္ေအာင္
    ထြန္ယက္မထားတဲ့ လယ္ကြက္
    သီးနံွေကာင္း မထြက္။

    မင္းတကယ္ ႀကိဳးစားစမ္းပါ၊ မေအာင္ျမင္စရာ မရိွဘူး။
    မုခ် ေအာင္ျမင္မယ္၊ မႀကိဳးစားေတာ့ဘူးဆိုမွ
    တကယ္ရံႈးသြားတာကြ။

    ပ်င္းရိေသာ သူသည္ သူေတာင္းစား၏ အစ္ကို ျဖစ္သည္။

    ေက်ာက္တံုးေက်ာက္ခဲနဲ့ တည္ေဆာက္ထားတဲ့
    နံရံတံတိုင္း ျဖစ္ပေလ့ေစ။
    နာနာဖိတြန္းလိုက္၊ ျပိဳလဲသြားမယ္။
    ဒါေပမဲ့  . . . အားစိုက္ဖို့ေတာ့ လိုမယ္ေနာ္။

    ေတးဆိုကာ၊ အေမ သိပ္ေသာ္လည္း
        သားအိပ္မွ ေပ်ာ္မည္ပင္။
        နည္းဆိုတာ၊ ဘယ္လိုပင္ ေကာင္းေသာ္လည္း

       ႀကိဳးစားမွ ေအာင္မည္ရွင္။

    အဇာတသတ္နဲ့ ေဒဝဒတ္
    ငါတို့ထက္ သာသြားတာ ဘာေၾကာင့္လဲ?
    အမွားကို ျမင္ေအာင္ ၾကည့္တတ္တဲ့ မ်က္စိနဲ့
    ဝန္ခ်ေတာင္းပန္ရဲတဲ့ သတၲိ ရိွလို့ဘဲ။

    ေရာဂါျပင္းလွ်င္ ေဆးရိွသည္၊ လူပ်င္းလွ်င္ ေဆးမရိွ။

    လူ့ဘံုဆိုတာ လံု့လဝီရိယ ဘံုႀကီးပါ။

    ေရာမျမိဳ႕ႀကီးကို တစ္ရက္တည္းျဖင့္ တည္ေဆာက္ခဲ့သည္ မဟုတ္။

    သူမ်ားထက္ ပိုေတာ္တယ္ဆိုတာ
    သူမ်ားထက္ ပိုႀကိဳးစားလို့ပါ။

    တစ္စင္းတည္း၊ ဒါေပမယ့္ . . . လ၊ လမင္းႀကီးကို တိမ္ အျမဲမဖံုးနိုင္ဘူူး။

    မျဖစ္ေသးတဲ့ အရာကို
    စိတ္ကူးနဲ့ ေမာေနမဲ့ အစား
    အေကာင္အထည္ ေဖာ္ၾကည့္လိုက္ပါ
    လက္ေတြ႕ သိလာလိမ့္မယ္။

    ဉာဏ္ပညာ အတုဟူသည္ မာန တက္ေစ၏။
    ဉာဏ္ပညာ အစစ္ဟူသည္ မာန ပ်က္ေစ၏။

    'ေဝးေဝးျမင္ခ်င္ ျမင့္ျမင့္ပံ်''
    အျမင့္ဆံုးကို ပံ်နိုင္လွ်င္ အေဝးဆံုးကို ျမင္ရမည္။

    လုပ္ခ်င္တာထက္ လုပ္သင့္တာ လုပ္ဖို့ အေရးျကီးတယ္။

    ကြယ္သြားတဲ့ ေနမင္းႀကီးကို တမ္းတလို့ ငိုေျကြးေနရင္ . . .
    ထြက္လာတဲ့ လမင္းေလးကို မျမင္လိုက္ရဘဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္။

    ေအာင္ျမင္သူတိုင္း အလုပ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ လုပ္ၾကသည္။

    ရိုးသားျခင္းဆိုတာ  . . .
    အဖိုးမျဖတ္နိုင္တဲ့ ရတနာတစ္ပါးပဲ။

    'ယံုၾကည္စမ္းပါ''
    ငါလုပ္ရင္ ျဖစ္တယ္။
    ငါ့မွာ အရည္အခ်င္း ရိွတယ္။
    ငါ . . . ေအာင္ျမင္ရမယ္။

    တက္ေခတ္မွာ ပညာ၊ ဆုတ္ေခတ္မွာ ဥစၥာ။

    အက်င့္စာရိတၲသည္ ထိုသူ၏ ကံၾကမၼာပင္ ျဖစ္သည္။

    ျမင္ေနရတဲ့ မိုးေကာင္းကင္ထက္ ျမင့္ေသာ မိုးေကာင္းကင္
    ျမင္ေနရတဲ့ ေတာင္တန္းထက္ ျမင့္ေသာ ေတာင္တန္းေတြ
    အမ်ားႀကီး အမ်ားႀကီး ရိွေသးတယ္။

    ဗူးပင္လိုု မက်င့္နဲ့၊ ထန္းပင္လို က်င့္ပါ။

    ဒါယကာ အလိုလိုက္၍ က်င့္လွ်င္ ဒါယကာ၏သား ျဖစ္မည္။
    မင္းအလိုလိုက္၍ က်င့္လွ်င္ မင္း၏သား ျဖစ္မည္။
    ဘုရားအလိုေတာ္ လိုက္၍ က်င့္မွသာ ဘုရားသားေတာ္ ျဖစ္မည္။

    ဘဝကို ဆုတ္ယုတ္ေစေသာ ေျခနွင့္လက္ကား . . .
    ဆင္ေျခ+ဆင္လက္။

    အသား တစ္မို်းတည္းနဲ့
    ဟင္းေကာင္းတစ္ခြက္ မျဖစ္ဘူး။

    ရိွျခင္းရဲ့ တန္ဖိုးကို မရိွတဲ့ အခိ်န္မွ မတမ္းတနဲ့၊
    ရိွတဲ့ အခိ်န္မွာဘဲ နားလည္ေစ။

    လူေတာ္ေတာ္မ်ားဟာ စဥ္းစားရမွာကို
    ေသရမွာထက္ ေၾကာက္တယ္။
    မစဥ္းစားဘဲ ေသတဲ့သူေတြသာ မ်ားတယ္။
    ေလာကျကီးမွာ ပညာရိွေတြ ရွားတာ
    အဲ့ဒါေျကာင့္ . . .    ပနွင့္ဖ အလြန္နီးသည္။ ထို့ေျကာင့္ ပ်င္းလွ်င္ ဖ်င္းတတ္သည္။

    ဇဲြသတၲိ နည္းသူ၏ လမ္းေျကာင္းသည္ ျမစ္မ်ား, ေခ်ာင္းမ်ားကဲ့သို့ ေကာက္ေကြ႕၏။

    အေနအထိုင္ ရိုးပါေစ၊ ပညာေရး ေခတ္မီေစ။

    အျမဲ ေအာင္ျမင္ေနတယ္၊ အဲ့ဒီလူကို  . . ... လူေတာ္။
    အႀကိမ္ႀကိမ္ လဲတယ္၊ ဒါေပမယ့္  . . . အႀကိမ္ႀကိမ္ ျပန္ထနိုင္တယ္၊
    အဲ့ဒီလူကို လူေတာ္ထက္သာတဲ့ လူစြမ္းေကာင္းလို့ ေခၚတယ္။

    အားငယ္စိတ္ ငယ္ထိပ္တက္လွ်င္ ေအာင္နိုင္သူ
    စာရင္းထဲမွာ သင့္ကို ထည့္ထားဖို့ မလိုေတာ့ဘူး။

    အလုပ္ မရိွလွ်င္ ဘဝ မရိွ။

    ဘဲငန္းလို မက်င့္နဲ့၊ ျမင္းလိုက်င့္။

    လႈပ္ရွားတဲ့လူ ခလုတ္တိုက္၍ ခဏေတာ့ လဲတတ္သည္။
    ခလုတ္တိုက္၍ ခဏလဲျခင္းကား က်ဆံုးျခင္းေတာ့ မဟုတ္ေခ်။

    ေသာကကို ကေလးလို မေမြးနဲ့၊ ႀကီးလာတတ္သည္။

    ဆူးသာ မွန္ပါေစ၊ အခိ်န္တန္ေတာ့ အိတ္ထဲမွ ေဖာက္ထြက္သည္။

    စာေရးတယ္ဆိုတာ တျခား မဟုတ္ဘူး၊ ကိုယ့္နွလံုးေသြးေၾကာကို ေဖာက္ခ်လိုက္တာဘဲ။

    'တစ္ယူသန္''
    တစ္ယူသန္ဆိုတာ တစ္ယူတည္းသိလို့ သန္တာ။
    နွစ္ယူ,သံုးယူ သိလွ်င္ မသန္ေတာ့ဘူး။
    စာခ်တန္းဆိုတာ တစ္ယူသန္လို့ေတာ့ . . .

    သဘာဝ, အာဂမ, ဒႆန, ဟာသ
    ဒီေလးမို်းကို အခ်ိဳးက်က် ေပါင္းစပ္နိုင္မွ
    ေကာင္းျမတ္တဲ့ စာခ်ေကာင္း ျဖစ္မယ္။

    သာသနာေတာ္နွင့္ ႀကံဳေတြ႕ရေသာ
    မ်က္စိနွင့္ နားတို့၏ တန္ဖိုးသည္ အဖိုးမျဖတ္နိုင္။

    ေအာက္တန္းအက်ဆံုးကား . . .
    စိတ္ဓာတ္ ေအာက္တန္းက်ျခင္းသာတည္း။

    လူတစ္ေယာက္ရဲ့ ဘုန္းတန္ခိုးဆိုတာ အလုပ္လုပ္ျခင္းဘဲ။

    လွ်ာမျငိမ္တဲ့ဒဏ္ လည္ပင္းခံရတယ္။

    မိတ္ေဆြေကာင္း တစ္ဦး၏ တန္ဖိုးသည္ အဖိုးမျဖတ္နိုင္။

    ေနွာင့္ေနွးေသာ သူသည္ အဆံုးရံႈး ျမန္၏။

    အလုပ္ မလုပ္ေသာ သူသည္ မာရ္နတ္၏ အေပါင္းအသင္း ျဖစ္သည္။

    ကုသိုလ္လုပ္ရာ အကုသိုလ္ မပါေစနဲ့။

    မာနသည္ က်ရံႈးမႈ၏ ေရွ့ေတာ္ေျပး ျဖစ္သည္။

    ေနဝင္ခိ်န္ တိမ္ေတာက္ဖို့ လိုပါသည္။

    ဒုစရိုက္ကိုဘဲ မုန္း၊ လူကိုေတာ့ မမုန္းနဲ့။

    စိတ္ကူးဉာဏ္သည္ ကမၻာႀကီးကိုပင္ လႊမ္းမိုးနိုင္စြမ္း ရိွ၏။

    မခုန္ခင္ အရင္ၾကည့္။

    က်ရံႈးျခင္းလား? ေလွကားထစ္လား? စဥ္းစား။

    ဆင္စြယ္မွန္လွ်င္ ပိုးမစားပါ။

    ကုလားထိုင္နွစ္လံုး ထိုင္ဖို့ ႀကိဳးစားရင္ ႀကားထဲ လိမ့္က်လိမ့္မယ္။
    တစ္လံုးကိုဘဲ ျပတ္ျပတ္သားသား ေရြး။

    ျခင္မ်ားလွ်င္ လူေသတတ္သည္။
    ခ်င္မ်ားလွ်င္ ဘဝေသတတ္သည္။

    ဆရာတပည့္၊ ေက်းဇူးသိ
    ႀကီးဘိ လြန္ကဲ၊ ခ်မ္းသာျမဲ။

    ဘယ္သူ ကဲ့ရဲ့ကဲ့ရဲ့၊ ဘုရား မကဲ့ရဲ့ေအာင္ေန။

    ေအာင္ပဲြနဲ့အတူ ျပန္လာမယ္။

    ဉာဏ္,သတိနွင့္၊ စိတ္မွာခ်င့္၊ ရလင့္ ေအာင္ေၾကာင္းမွတ္။



    'ေအာင္ျမင္ေရးေသာ့ခ်က္''
    ပုစၧာနံပါတ္၊ ခံုနံပါတ္၊ ျပတ္သားမွန္မႈ၊ သတိျပဳ။

    ေျဖခါနီးမွာ၊ စိတ္ကိုသာ၊ ျပင္ပါ ေအာင္ေၾကာင္းမွတ္။

    လြယ္သည့္ ပုစၧာ၊ ေရွးဦးစြာ၊ ေျဖပါ ေအာင္ေၾကာင္းမွတ္။

    စဥ္းစား, ဇဲြသန္၊ စည္းကမ္းမွန္၊ သံုးတန္ ေအာင္ေၾကာင္းမွတ္။

    တစ္အုပ္တည္းမွ ယူေသာ္ ေစာရ၊ စာအုပ္အမ်ားမွ ယူေသာ္ ပ႑ိတ။

    မပန္ ယူေသာ္ ဗာလ၊ ပန္၍ ယူေသာ္ ပ႑ိတ။

    အမည္းေရာင္ ပူေဖာင္းလည္း ေကာင္းကင္တက္ခြင့္ ရိွတယ္။

    ေအာင္ျမင္လိုလွ်င္ ေအာင္စိတ္ ရိွရမည္။
    ယင္းေအာင္စိတ္ကို ခဏခဏ နိႈးဆြေပးရမည္။

    ျဖစ္ေအာင္ ကိုးစားလွ်င္ မျဖစ္ေသးတာဘဲ ရိွမယ္။
    မုခ်ဧကန္ ျဖစ္လာမယ္။
    ဒါေလးကိုေတာ့ အျမဲ နွလံုးသြင္းထားဖို့ လိုတယ္။

    လိမ့္ေသာ ေက်ာက္တြင္ ေရမတင္

    ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မရိွေသာ လူသည္ လူေသနွင့္ တူ၏။

    နိဗၺာန္ ဧေက၊ ေဒြ ပေည၊ ေလးေထြ ဝါဏိဇၨ။

    ေရတက္ ငါးဇင္ရိုင္းလို မက်င့္နဲ့

    အစာငတ္ရင္ တစ္ခဏ၊ စာငတ္ရင္ တစ္ဘဝ ရံွုးျပီမွတ္။

    အခိ်န္အခါသည္ သစၥာတရား၏ သံေတာ္ဆင့္ ျဖစ္သည္။
  
    ဉာဏ္,သတိနွင့္၊ စိတ္မွာခ်င့္၊ ရလင့္ ေအာင္ေၾကာင္းမွတ္။

     စပါးစိုက္ခ်င္၊ လယ္ကြင္းျပင္၊ ႀကိဳတင္ ထြန္ယက္ထားမွေပါ့။
    စာေမးပဲြတြင္၊ ေအာင္နိုင္ခ်င္၊ ႀကိဳတင္ စာက်က္ထားမွေပါ့။

    ကံပင္ေကာင္းလ်က္၊ အပ်င္းဖက္၊ တစ္သက္ မခ်မ္းသာ။
    ဉာဏ္ပင္ေကာင္းလ်က္၊ အပ်င္းဖက္၊ အထက္ မမွန္းသာ။

    'ေအာင္ျမင္ေရးေသာ့ခ်က္''
    ပုစၧာနံပါတ္၊ ခံုနံပါတ္၊ ျပတ္သားမွန္မႈ၊ သတိျပဳ။

    သဘင္, သူရာ၊ ပ်ိဳကညာ
    ကမၻာ့ေျငာင့္ႀကီး သံုးစင္းတည္း။

    ေျဖခါနီးမွာ၊ စိတ္ကိုသာ၊ ျပင္ပါ ေအာင္ေၾကာင္းမွတ္။

    စီးကရက္ခဲ စတိုင္၊ အဟုတ္ပဲထင္၊ ဘိုင္စကုတ္ပဲြဝင္
    ႏြားနဲ့ ရုန္းတဲ့၊ ဒင္းဖခင္ကို၊ သင္းက မျမင္၊ အံ့ျသပါရဲ့ေလး။

    အေတြ႕အႀကံဳသည္ အေကာင္းဆံုးေသာ ဆရာ။

    ငယ္ငယ္မွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ခိုင္းပါ။
    ငယ္ငယ္မွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မခိုင္းရင္ ႀကီးလာတဲ့အခါ
    သူမ်ားခိုင္းတာ ခံရမယ္။

    လြယ္သည့္ ပုစၧာ၊ ေရွးဦးစြာ၊ ေျဖပါ ေအာင္ေၾကာင္းမွတ္။

    စဥ္းစား, ဇဲြသန္၊ စည္းကမ္းမွန္၊ သံုးတန္ ေအာင္ေၾကာင္းမွတ္။

    သင့္ေအာင္လက္မွတ္သည္
    သင့္အတြက္ တေစၧ သရဲ မျဖစ္ပါေစနွင့္။

    'ရွင္နာဂသိန္ထံုး''
    အမိႈက္ကိုပယ္၊ ပညာၾကြယ္၏၊
    နာဂသိန္ထံုး နွလံုးမူပါ။

    ပိုးသားေရႊစင္လို ရိုးသားေနခ်င္ရင္ အိမ္သာေလာက္ျဖစ္မဲ့
    လိမ္ညာေကာက္က်စ္တဲ့ အလုပ္ကို ေရွာင္။

    'စာေပ်ာ္ငွက္''
    စာဘယ္ေလာက္ခက္ခက္၊ စိတ္မပ်က္
    ႀကိတ္လ်က္ေအာ္ကာ၊ ငါေပ်ာ္ပါမည္
    ငါသည္ ဘဝအတြက္၊ စာေပ်ာ္ငွက္။

    ေနသလို ျဖစ္တဲ့ ဘဝမွာ ျဖစ္သလို မေနပါနဲ့။

 'အဓိကနွင့္ ပထမ''
    ပညာေရးသည္ အဓိကက်သကဲ့သို့ ကိုယ္က်င့္တရားသည္လည္း ပထမျဖစ္၏။
    အဓိကက်ေသာ ပညာေရးေၾကာင့္ ပထမျဖစ္ေသာ ကိုယ္က်င့္တရား မပ်က္ပါေစနွင့္။

    ဇယနဲ့ ပရာဇယဆိုတာ . . .

    ထရံတစ္ခ်ပ္ပဲျခားတယ္။ ႀကိဳးစားစမ္းပါ။

    'စာကို ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ့ဖတ္''
    ဘာစာမွ မဖတ္တာနဲ့ စာရင္ အေပါစားလည္း မဆိုးဘူး။
    ဒါေပမဲ့  . . . မင္းေခါင္းက သိပ္ေကာင္းတယ္၊ ပိုေကာင္းတာေတြ ထည့္စမ္းပါ။
    ဝိနည္း, သုတၲန္, အဘိဓမၼာ, ဗဟုႆုတ ႀကိဳက္တာေတာ့ ေရြးေပါ့။
    ဒါေပမဲ့  . . . အက်ိဳးရိွရမယ္ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ့ အေလးအနက္ ဖတ္စမ္းပါ။

    စာေမးပဲြဆိုတာ နွစ္ခါျပန္ေျဖလို့
    ေကာင္းတဲ့အရာမမ်ိဳး မဟုတ္ဘူး။

    ျဖစ္ေပၚနိုင္တဲ့ အေနအထားအတြက္ ႀကိဳျပင္ျပီးသူဟာ တိုက္ပဲြကို ေအာင္နိုင္သူ။

    ေၾကညက္ေအာင္
    ထြန္ယက္မထားတဲ့ လယ္ကြက္
    သီးနံွေကာင္း မထြက္။

    စိတ္ကူးယဥ္ အိပ္မက္လွလွေလးေတြကို
    ဘယ္ေတာ့မွ မေပ်ာက္ပ်က္သြားေစနဲ့။

    'အက်ိဳးနဲ့ အကန္း''
    ေတြးေခၚမႈ မပါေသာ သင္ၾကားနည္းသည္ အက်ိဳး။
    သင္ၾကားနည္း မပါေသာ ေတြးေခၚမႈသည္ အကန္း။

    မင္းတကယ္ ႀကိဳစားစမ္းပါ၊ မေအာင္ျမင္စရာ မရိွဘူး။
    မုခ် ေအာင္ျမင္မယ္၊ မႀကိဳးစားေတာ့ဘူးဆိုမွ
    တကယ္ရံႈးသြားတာကြ။

    'ေရွာင္ရန္ ေဆာင္ရန္''
    ဒုကၡ၏ မ်ိဳးေစ့ျဖစ္ေသာ သုခကို ေရွာင္။
    သုခ၏ မ်ိဳးေစ့ျဖစ္ေသာ ဒုကၡကို ေဆာင္။

    'ေရႊစကား''
    ရတနာျဖစ္တဲ့ ေရႊအစစ္က စကားေျပာတယ္ . . .
    ငါ့ကိုေလ မွတ္ေက်ာက္နဲ့ တိုက္ခ်င္လည္း တိုက္၊
    ငရဲမီးနဲ့ စိမ္ခ်င္လည္း စိမ္၊ နန္းဆဲြခ်င္လည္း ဆဲြ၊
    အဲ့ဒီလို လုပ္ျပီး ေရႊစစ္/မစစ္ကို စစ္ေဆးၾကည့္ပါ။
    ဘာမဟုတ္တဲ့ ေရြးေစ့ေလးနဲ့ ခိ်န္ခိ်န္ျပီးေတာ့
    တန္ဖိုး မျဖတ္လိုက္စမ္းပါနဲ့၊ ငါနာလြန္းလို့ပါတဲ့။

    ဆိုင္းဘုရင္ စိန္ေဗဒါႀကီး ေျပာဘူးတယ္။
    မေန့က စိန္ေဗဒါကို ဒီေန့ စိန္ေဗဒါက ျပိဳင္ေနတယ္တဲ့။

   ေတးဆိုကာ၊ အေမ သိပ္ေသာ္လည္း
        သားအိပ္မွ ေပ်ာ္မည္ပင္။
    နည္းဆိုတာ၊ ဘယ္လိုပင္ ေကာင္းေသာ္လည္း

    ႀကိဳးစားမွ ေအာင္မည္ရွင္။

    အဇာတသတ္နဲ့ ေဒဝဒတ္
    ငါတို့ထက္ သာသြားတာ ဘာေၾကာင့္လဲ?
    အမွားကို ျမင္ေအာင္ ႀကည့္တတ္တဲ့ မ်က္စိနဲ့
    ဝန္ခ်ေတာင္းပန္ရဲတဲ့ သတၲိ ရိွလို့ဘဲ။

    ေရာဂါျပင္းလွ်င္ ေဆးရိွသည္၊ လူပ်င္းလွ်င္ ေဆးမရိွ။

    လူ့ဘံုဆိုတာ လံု့လဝီရိယ ဘံုႀကီးပါ။

    ေရာမျမိဳ႕ႀကီးကို တစ္ရက္တည္းျဖင့္ တည္ေဆာက္ခဲ့သည္ မဟုတ္။

    သူမ်ားထက္ ပိုေတာ္တယ္ဆိုတာ
    သူမ်ားထက္ ပိုႀကိဳးစားလို့ပါ။

    လူေတာ္ဆိုတာ . . .
    ႀကံဳေတြ႕လာတဲ့ အခက္အခဲကို ရိုးသားစြာျဖင့္
    ႀကိဳးစားမႈနဲ့ ေက်ာ္ျဖတ္နိုင္တဲ့သူ။

    ဘုရားနဲ့ေန ဘုရားလူ၊ တရားနဲ့ေန တရားလူ၊
    မယားနဲ့ေန မယားလူ၊ အလကားေန အလကားလူ။

    'တု၊ တူ၊ တူး''
    တုလွ်င္ တူမယ္။
    ဒါေပမဲ့ 'တူး''ပဲ ျဖစ္မယ္။
    'ဝမ္း''မျဖစ္ဘူး။

    နိကၡမႀကီးက ေျပာဘူးတယ္ . . .
    ညဝါ ညဝါနဲ့ ဘာမ်ား ေအာက္ေမ့တယ္၊
    သျဂိဳ,သျဂိဳေတြခ်ည္းဘဲကိုး . . .တဲ့။

    ဘဝဆိုတာ ဘူဓာတ္၊
    ဘူဓာတ္သည္ ျဖစ္ျခင္းအနက္ ေဟာ၊
    ဒါေၾကာင့္ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္တာ ဘဝ။

    တစ္စင္းတည္း၊ ဒါေပမယ့္ . . . လ

    လမင္းႀကီးကို တိမ္ အျမဲမဖံုးနိုင္ဘူူး။

    မျဖစ္ေသးတဲ့ အရာကို
    စိတ္ကူးနဲ့ ေမာေနမဲ့ အစား
    အေကာင္အထည္ ေဖာ္ၾကည့္လိုက္ပါ
    လက္ေတြ့ သိလာလိမ့္မယ္။

    'ဗု''မသိ၊ 'ဘ''မသိဆိုတာ
    ဗုဒၶမွန္း မသိ၊ ဘဂဝါမွန္း
    မသိလို့ ေျပာတာ။

    လုပ္ခ်င္တာထက္ လုပ္သင့္တာ လုပ္ဖို့ အေရးႀကီးတယ္။

    မိုးေကာင္းကင္ထက္မွာ ေနတစ္စင္း, လမင္းတစ္ဆူ မျဖစ္ေတာင္မွ
    ကိုယ့္လူကို ၾကယ္တစ္ပြင့္ေလာက္ေတာ့ ျဖစ္ေစခ်င္တယ္။

    တစ္အုပ္တည္းမွ ယူေသာ္ ေစာရ၊ စာအုပ္အမ်ားမွ ယူေသာ္ ပ႑ိတ။

    မပန္ ယူေသာ္ ဗာလ၊ ပန္၍ ယူေသာ္ ပ႑ိတ။

    ေအာင္ျမင္သူတိုင္း အလုပ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ လုပ္ၾကသည္။

    ရိုးသားျခင္းဆိုတာ  . . .
    အဖိုးမျဖတ္နိုင္တဲ့ ရတနာတစ္ပါးပဲ။

    'ယံုျကည္စမ္းပါ''
    ငါလုပ္ရင္ ျဖစ္တယ္။
    ငါ့မွာ အရည္အခ်င္း ရိွတယ္။
    ငါ . . . ေအာင္ျမင္ရမယ္။

    တက္ေခတ္မွာ ပညာ၊ ဆုတ္ေခတ္မွာ ဥစၥာ။

    အက်င့္စာရိတၲသည္ ထိုသူ၏ ကံၾကမၼာပင္ ျဖစ္သည္။

    ျမင္ေနရတဲ့ မိုးေကာင္းကင္ထက္ ျမင့္ေသာ မိုးေကာင္းကင္
    ျမင္ေနရတဲ့ ေတာင္တန္းထက္ ျမင့္ေသာ ေတာင္တန္းေတြ
    အမ်ားႀကီး အမ်ားႀကီး ရိွေသးတယ္။

  

    ဗူးပင္လိုု မက်င့္နဲ့၊ ထန္းပင္လို က်င့္ပါ။

    ဒါယကာ အလိုလိုက္၍ က်င့္လွ်င္ ဒါယကာ၏သား ျဖစ္မည္။
    မင္းအလိုလိုက္၍ က်င့္လွ်င္ မင္း၏သား ျဖစ္မည္။
    ဘုရားအလိုေတာ္ လိုက္၍ က်င့္မွသာ ဘုရားသားေတာ္ ျဖစ္မည္။

    ဘဝကို ဆုတ္ယုတ္ေစေသာ ေျခနွင့္လက္ကား . . .
    ဆင္ေျခ+ဆင္လက္။

    'အပၸမာေဒန သမၸာေဒထ''
    ကိုယ့္ဘဝေလးေတာ့  . . .. ကိုယ္မေမ့ၾကဖို့ လိုတယ္ေနာ္။

    ငါးသိုင္းခ်ိဳလို့ ဟင္းခ်ိဳတာ၊ မိႈနတိုက မေယာင္နဲ့။

    အမည္းေရာင္ ပူေဖာင္းလည္း ေကာင္းကင္တက္ခြင့္ ရိွတယ္။

    သည္းခံရျခင္းသည္ ခါးသီး၏။ သို့ေသာ္ . . .
    ထိုအသီးအပြင့္ကား အလြန္ ခ်ိဳၿမိန္၏။

    စကား ေရြ႕လန္၊ မွားေမ့က်န္ေသာ္
    လ်င္ျမန္ေလွာက္ကူ၊ ျပင္ေတာ္မူရွင့္။

    အသား တစ္မ်ိဳးတည္းနဲ့
    ဟင္းေကာင္းတစ္ခြက္ မျဖစ္ဘူး။

    ကြက္လပ္ျဖည့္ဖို့ ဒီေနရာေလးကို ကြ်န္ေတာ္တို့ ေရာက္လာတယ္။
    ဒါေပမဲ့ . . . ကြ်န္ေတာ္တို့လည္းေလ ပုထုဇဥ္သာမို့ ကြက္လပ္ေတြနဲ့ပါ။

    ရိွျခင္းရဲ့ တန္ဖိုးကို မရိွတဲ့ အခိ်န္မွ မတမ္းတနဲ့၊
    ရိွတဲ့ အခိ်န္မွာဘဲ နားလည္ေစ။

    'အေမ''
    ဗုဒၶျမတ္စြာ၊ မဟာဘုရင္
    သခင္ေယာက်ာ္း၊ ထိုသူမ်ားကို
    ေမြးဖြားသူမွာ၊ မိန္းမသာတည္း။

    ေအာင္ျမင္လိုလွ်င္ ေအာင္စိတ္ ရိွရမည္။
    ယင္းေအာင္စိတ္ကို ခဏခဏ နိႈးဆြေပးရမည္။

    ဓားတိုရင္ ဓားရွည္ မေတာင္းနဲ့၊
    ေရွ့တစ္လွမ္း တိုး၍ ခုတ္။

    လူေတာ္ေတာ္မ်ားဟာ စဥ္းစားရမွာကို
    ေသရမွာထက္ ေၾကာက္တယ္။
    မစဥ္းစားဘဲ ေသတဲ့သူေတြသာ မ်ားတယ္။
    ေလာကႀကီးမွာ ပညာရိွေတြ ရွားတာ
    အဲ့ဒါေျကာင့္ . . .

    ပနွင့္ဖ အလြန္နီးသည္။ ထို့ေၾကာင့္ ပ်င္းလွ်င္ ဖ်င္းတတ္သည္။

    မုန္တိုင္း မရိွေသာ ပင္လယ္ျပင္
    ကြ်မ္းက်င္ေသာ သေဘၤာသား ေမြးမထုတ္နိုင္။
    (အခက္အခဲ ရိွမွ တိုးတက္သည္)

    ျဖတ္ေတာက္မႈ မခံေသာ သံ လက္နက္မျဖစ္။
    အထုအဆစ္ မခံေသာ ေက်ာက္ အရုပ္မျဖစ္။
    ဆိုဆံုးမ မခံေသာ တပည့္ သူေကာင္းမျဖစ္။

    ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားလွ်င္ မျဖစ္ေသးတာဘဲ ရိွမယ္။
    မုခ်ဧကန္ ျဖစ္လာမယ္။
    ဒါေလးကိုေတာ့ အျမဲ နွလံုးသြင္းထားဖို့ လိုတယ္။

    ဇဲြသတၲိ နည္းသူ၏ လမ္းေႀကာင္းသည္ ျမစ္မ်ား, ေခ်ာင္းမ်ားကဲ့သို့ ေကာက္ေကြ႕၏။

    ပန္းတစ္ပြင့္ ရရံုျဖင့္ ေက်နပ္ မေနပါနဲ့။
    ေရွ့မွာ . . . ပန္းဥယ်ာဥ္ႀကီး ရိွေသးတယ္။

    အေနအထိုင္ ရိုးပါေစ၊ ပညာေရး ေခတ္မီေစ။

    ေကာင္းေသာ အျကံဉာဏ္ကို ေျပာဆိုခြင့္ ရိွပါလ်က္
    ဆိတ္ဆိတ္ေနျခင္းသည္ ယုတ္မာေကာက္က်စ္ျခင္း မည္၏။

    စိတ္ဓာတ္ကို ကုန္ေဈးနႈန္းနဲ့ အညီ လိုက္တက္စမ္းပါ။

    အျမဲ ေအာင္ျမင္ေနတယ္၊ အဲ့ဒီလူကို  . . ... လူေတာ္။
    အၾကိမ္ႀကိမ္ လဲတယ္၊ ဒါေပမယ့္  . . . အႀကိမ္ႀကိမ္ ျပန္ထနိုင္တယ္၊
    အဲ့ဒီလူကို လူေတာ္ထက္သာတဲ့ လူစြမ္းေကာင္းလို့ ေခၚတယ္။

    အားငယ္စိတ္ ငယ္ထိပ္တက္လွ်င္ ေအာင္နိုင္သူ
    စာရင္းထဲမွာ သင့္ကို ထည့္ထားဖို့ မလိုေတာ့ဘူး။

    'ေတြးေတာ္မူ''
    လြင္ျပင္မွာ ေပါက္တဲ့ ျမက္ . . .
    ၾကည့္ရင္းၾကည့္ရင္းနဲ့ ျကည္နူးမိတယ္။
    အုတ္ၾကားမွာ ေပါက္တဲ့ ျမက္ . . .
    ၾကည့္ရင္းၾကည့္ရင္းနဲ့ ဂုဏ္ယူမိတယ္။

    မာန မထားနဲ့၊ မာန္သာ ထား။

    မိတ္ေဆြ  . . .
    ေရႊအိုးႀကီး ဝမ္းနုတ္ေဆး ဘယ္ေလာက္ေကာင္းေကာင္း
    ညွစ္အားေလးေတာ့ စိုက္ဖို့ လိုတယ္ေနာ္။

    အလုပ္ မရိွလွ်င္ ဘဝ မရိွ။

    ဘဲငန္းလို မက်င့္နဲ့၊ ျမင္းလိုက်င့္။

    လႈပ္ရွားတဲ့လူ ခလုတ္တိုက္၍ ခဏေတာ့ လဲတတ္သည္။
    ခလုတ္တိုက္၍ ခဏလဲျခင္းကား က်ဆံုးျခင္းေတာ့ မဟုတ္ေခ်။

    လိမ့္ေသာ ေက်ာက္တြင္ ေရမတင္

    ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မရိွေသာ လူသည္ လူေသနွင့္ တူ၏။

    တစ္က်မ္းၾကည့္ရံု၊ စာမစံုဘူး
    အာဂုမ္ကိုး၍၊ မျငင္းနဲ့။

    ေသာကကို ကေလးလို မေမြးနဲ့၊ ၾကီးလာတတ္သည္။

    စကား ေရြ႕လန္၊ မွားေမ့က်န္ေသာ္
    လ်င္စြာေလွာက္ကူ၊ ျပင္ေတာ္မူရွင့္။

    ဆူးသာ မွန္ပါေစ၊ အခိ်န္တန္ေတာ့ အိတ္ထဲမွ ေဖာက္ထြက္သည္။

    စာေရးတယ္ဆိုတာ တျခား မဟုတ္ဘူး၊ ကိုယ့္နွလံုးေသြးေၾကာကို ေဖာက္ခ်လိုက္တာဘဲ။

    'တစ္ယူသန္''
    တစ္ယူသန္ဆိုတာ တစ္ယူတည္းသိလို့ သန္တာ။
    နွစ္ယူ,သံုးယူ သိလွ်င္ မသန္ေတာ့ဘူး။
    စာခ်တန္းဆိုတာ တစ္ယူသန္လို့ေတာ့ . . .

    စာခ်တန္းအသက္ အနက္

    နိဗၺာန္ ဧေက၊ ေဒြ ပေည၊ ေလးေထြ ဝါဏိဇၨ။

    ေရတက္ ငါးဇင္ရိုင္းလို မက်င့္နဲ့

    အစာငတ္ရင္ တစ္ခဏ၊ စာငတ္ရင္ တစ္ဘဝ ရံွုးျပီမွတ္။

    သဘာဝ, အာဂမ, ဒႆန, ဟာသ
    ဒီေလးမို်းကို အခို်းက်က် ေပါင္းစပ္နိုင္မွ
    ေကာင္းျမတ္တဲ့ စာခ်ေကာင္း ျဖစ္မယ္။

    သာသနာေတာ္နွင့္ ျကံုေတြ့ရေသာ
    မ်က္စိနွင့္ နားတို့၏ တန္ဖိုးသည္ အဖိုးမျဖတ္နိုင္။

    အမွားေလးေတြ ေတြခဲ့လွ်င္ျဖင့္ ခဲဖ်က္ေလးေတြ ထုတ္ခဲ့တဲ့ သူကို သတိရပါ။

    က်ခ်င္တာေတြ က်ပေလ့ေစ။
    ဒါေပမဲ့  . . . စိတ္ဓာတ္ေတာ့ မက်ေစနဲ့။
    စိတ္ဓာတ္က်ရင္ အျမန္ျပန္ေကာက္တင္လိုက္။

    ေခြးလို မက်င့္နဲ့၊ ေဒါင္းလို က်င့္ . . . တဲ့။
    ေဒါင္းလို မက်င့္နဲ့၊ ေခြးလို က်င့္ . . . တဲ့။
    သီလကၡန္က ေျပာတယ္၊ ငွက္လို က်င့္ကဲြ႕။

    အေျပာနဲ့ ကဲ့ရဲ့တတ္သူကို အလုပ္နဲ့ အနိုင္ယူပါ။

    ရဟန္းဟူသည္ ၾကက္မႀကီးလိုလည္း က်င့္ရသည္။
    ရဟန္းဟူသည္ ၾကက္ဖႀကီးလိုလည္း က်င့္ရသည္။

    ဘဝႀကိဳးဝိုင္းထဲမွာ ဒုကၡကို ဇဲြနဲ့ အလဲထိုး အနိုင္ယူပါ

    မ်က္ေမြးတဆံုး ၾကည့္ေသာသူ လူညံ့။
    မ်က္စိတဆံုး ၾကည့္ေသာသူ လူလတ္။
    မ်က္မိွတ္တဆံုး ၾကည့္ေသာသူ လူေတာ္။

    'နားလည္ေပးပါ''
    ကြ်န္ေတာ့္မွာ ဘာမွ်မရိွပါ။
    သို့ေသာ္ ရိွေအာင္လုပ္ဖို့
    အစြမ္းကုန္ ႀကိဳးစားေနပါတယ္။
    ဒါေလးကိုေတာ့ . . .

    အခက္ဆံုး အလုပ္ဟူသည္ ဘာမွ် မလုပ္ျခင္းသာ ျဖစ္၏။

    ကိုယ့္ဘဝ ကိုယ္သိ၊ ကိုယ့္အား ကိုယ္ကိုး။
    လဲရင္ ျပန္ထ၊ ဒါဘဝဘဲ။

    'နီတိ''
    ဖတ္တတ္ခ်င္လွ်င္ မ်ားမ်ားဖတ္၊
    ေျပာတတ္ခ်င္လွ်င္ မ်ားမ်ားေျပာ၊
    ေရးတတ္ခ်င္လွ်င္ မ်ားမ်ားေရး.တဲ့၊
    သို့ေသာ္ . . . ဆရာနွင့္ နည္းစနစ္ေကာင္း
    ဒီနွစ္မ်ိဳးနွင့္ေတာ့ ေပါင္းဆံုမိဖို့ လိုတဲ့အေၾကာင္း
    ထပ္ေလာင္းလို့ေတာ့ ေျပာပါရေစ။

    တစ္ေတာ တစ္ၾကက္ဖရယ္လို့ တြန္ခိ်န္ေရာက္ရင္ျဖင့္
    ေအာက္အီးအီးအြတ္လို့ ၾကက္ဖသံၾကီး ပီပီသသနဲ့ တြန္နိုင္ေအာင္
    ခုထဲက ေသခ်ာ ႀကိဳးစားထားဖို့ေတာ့ လိုတယ္ ငါ့ရွင္။
    အဲ့ဒီအခိ်န္ေရာက္မွ ကေတာ့္ ကေတာ္နဲ့ ၾကက္မ အသံထြက္ရင္ျဖင့္ . . .

    ကြက္လပ္ျဖည့္ဖို့ ကြ်န္ေတာ္ ေရာက္လာတယ္။
    ကြ်န္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္လည္း ပုထုဇဥ္သာမို့ . . .

             'အတက္''
    ၁။ ဆဲြတက္ (မခိုင္လွ်င္ ျပုတ္က်မည္။)
    ၂။ နင္းတက္ (စူးတတ္သည္။)
    ၃။ ေလွ်ာက္တက္ (သင့္သည္။)
    ၄။ ထမ္းတက္ (အာဇာနည္ တက္နည္းျဖစ္သည္။)

    ေအာက္တန္းအက်ဆံုးကား . . .
    စိတ္ဓာတ္ ေအာက္တန္းက်ျခင္းသာတည္း။

    လူတစ္ေယာက္ရဲ့ ဘုန္းတန္ခိုးဆိုတာ အလုပ္လုပ္ျခင္းဘဲ။

    လွ်ာမျငိမ္တဲ့ဒဏ္ လည္ပင္းခံရတယ္။

    ေညာင္သံေပးလြန္းတဲ့ေၾကာင္ သားေကာင္ ရွာမရ။

    မိတ္ေဆြေကာင္း တစ္ဦး၏ တန္ဖိုးသည္ အဖိုးမျဖတ္နိုင္။

    ေနွာင့္ေနွးေသာ သူသည္ အဆံုးရံႈး ျမန္၏။

    အလုပ္ မလုပ္ေသာ သူသည္ မာရ္နတ္၏ အေပါင္းအသင္း ျဖစ္သည္။

    သခၤ်ဳိင္းေရာက္လွ်င္ အိပ္ေရးဝဝ အိပ္ရမည္။

    ဥ မဥဘဲ မကေတာ္နဲ့။

    သူမ်ားပါးစပ္နဲ့ လမ္းမဆံုးသင့္။

    လွန္ေသာ လက္မွသည္ ေမွာက္ေသာ လက္ဆီသို့ ေရာက္ေအာင္ လွမ္းနိုင္ေစ။

    ကုသိုလ္လုပ္ရာ အကုသိုလ္ မပါေစနဲ့။

    မာနသည္ က်ရံႈးမႈ၏ ေရွ့ေတာ္ေျပး ျဖစ္သည္။

    ေနဝင္ခိ်န္ တိမ္ေတာက္ဖို့ လိုပါသည္။

    ဆင္ေျပာင္ကို ယင္ေကာင္နားတာ အားသာလို့ မဟုတ္။

    မငဲ့နဲ့၊ ငဲ့ရင္ ေစာင္းေရာ၊ ေစာင္းရင္ ေမွာက္ေရာဘဲ။

    အသံတိတ္ စာခ်ျခင္းဟူသည္ . . . က်မ္းျပဳျခင္းပင္ ျဖစ္၏။

    ဒုစရိုက္ကိုဘဲ မုန္း၊ လူကိုေတာ့ မမုန္းနဲ့။

    စိတ္ကူးဉာဏ္သည္ ကမၻာႀကီးကိုပင္ လႊမ္းမိုးနိုင္စြမ္း ရိွ၏။

    မခုန္ခင္ အရင္ၾကည့္။

    က်ရံႈးျခင္းလား? ေလွကားထစ္လား? စဥ္းစား။

    ဆင္စြယ္မွန္လွ်င္ ပိုးမစားပါ။


    ကုလားထိုင္နွစ္လံုး ထိုင္ဖို့ ျကိုးစားရင္ ၾကားထဲ လိမ့္က်လိမ့္မယ္။
    တစ္လံုးကိုဘဲ ျပတ္ျပတ္သားသား ေရြး။

    ျခင္မ်ားလွ်င္ လူေသတတ္သည္။
    ခ်င္မ်ားလွ်င္ ဘဝေသတတ္သည္။

    ဇဥ္တဲ့။ (ပုထုဇဥ္)
    ဇင္းဆိုတာေတာ့ မေမ့နဲ့ေနာ္။ (ေမာင္ပဥၨင္း)

    အရာအားလံုးကို သင္ေမ့တာ ျပႆနာ မဟုတ္၊
    ဘုရားကို ေမ့လွ်င္ေတာ့ သင္မွားမည္။

    ေတြးသည့္အခါ ပညာရိွလို ေတြးပါ။
    ေျပာသည့္အခါ သာမန္လူလို ေျပာပါ။

    အနာဆိုးသာ ျပန္ေကာင္းနိုင္တာ။
    နာမည္ဆိုးကေတာ့ ကိစၥတံုးဘဲ။

    သင့္အား အေသ မေခ်မႈန္းနိုင္ေသာ အရာသည္
    သင့္အတြက္ ခြန္အားကို ေပးလိမ့္မည္။   

    ေကာင္းမြန္ေသာ ဦးေခါင္းတစ္လံုးသည္
    သန္မာေသာ လက္တစ္ရာထက္ သာလြန္၏။

    ပ်င္းရိျခင္းသည္ အသြား ေနွး၏။ ထို့ေၾကာင့္ . . .
    ဆင္းရဲျခင္းသည္ လ်င္ျမန္စြာ ေက်ာ္တက္သြား၏။

    လက္ထဲမွ ငွက္တစ္ေကာင္သည္ ခ်ံဳဖုတ္ထဲမွ
    ငွက္နွစ္ေကာင္ထက္ ပို၍ တန္ဖိုးရိွ၏။

    အသက္ႀကီး၍ အသိမႀကီးလွ်င္ လူအို။
    အသက္မႀကီးေသာ္လည္း အသိႀကီးလွ်င္ လူႀကီး။

    ေျပာင္လွ်င္ ပ်က္တတ္သည္။ (အေျပာင္အပ်က္)
    အေပ်ာ္မတတ္လွ်င္ ဘဝ လံုးပါးပါးတတ္သည္။ (အေပ်ာ္အပါး)

    ဆိတ္ ဆန္အိတ္ထမ္းေသာ္ မရ။
    ဆင္ ဆန္အိတ္ထမ္းေသာ္ မလွ။   

    'အခက္အခဲ''
    ခက္ရင္ ခဲလိုက္၊ လြယ္သြားမယ္။

    ခတ္ကဲြ်မွန္ရင္ ခ်ိဳခ်က္ မကင္းဘူး။
    သူရဲေကာင္းမွန္ရင္ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ မကင္းဘူး။


    'ေက်ာက္တံုးမွ ေျခနင္းတံုးသို့''
    ႀကံဳရတဲ့ ခလုပ္ကန္သင္းေတြကို ေလွကားထစ္ေတြအျဖစ္ ေျပာင္းလဲနိုင္ရမယ္။
    တိုက္မိတဲ့ ေက်ာက္တံုးေတြကို ေျခနင္းတံုးေတြအျဖစ္ အသံုးျပဳတတ္ရမယ္။

    'ေလထဲမွ တိုက္အိမ္''
    ေလထဲ တိုက္အိမ္ေဆာက္ပါ၊ျပီးေတာ့မွ
    ေအာက္က အုဌ္ျမစ္ခံလိုက္စမ္းပါ။    'အေတြး''
    အေတြးေျပာ့လွ်င္ တန္ခိုးသတၲိေျပာ့၏။
    အေတြးထက္လွ်င္ တန္ခိုးသတၲိထက္၏။

    'အရံႈး/အနိုင္''
    ရံႈးလိမ့္မည္ဟု ေၾကာက္ရံြ႕စိုးရိမ္သူသည္
    ဧကန္ရံႈးမည့္သူသာ ျဖစ္၏။

    'ေသာတုဇနဘဝ''

    'ေမာဃပုရိသ''
    ကိစၥမ်ားသူ စ ပ်င္းရိသူ၊ ေရာဂါမ်ားသူ ဣေမ တေယာ။
    ပရိယတၲႎ သိကၡႏၲာပိ၊ မတတ္ဘူးဣတိ မွတ္ၾကေလာ။

    တစ္ေလာကလံုးရိွ အေမွာင္ထုသည္
    ဖေယာင္းတိုင္ မီးေတာက္ တစ္ခုကိုမွ်ပင္
    ျငိမ္းသတ္နိုင္စြမ္း မရိွ။

    ဘုန္းႀကီးနွစ္ပါး ေက်ာင္းလုတယ္။ ဘာနဲ့ တူလဲ?
    လူ မလိုခ်င္လို့ စြန့္ပစ္လိုက္တဲ့ မစင္ (က်င္ႀကီး)ကို
    ေခြးနွစ္ေကာင္ မာန္ေစာင္လို့ လုေနတာနဲ့ တူတယ္ဗ်။

    'လံု့လအကို်း''
    လံု့လမမူ၊ နတ္မကူဘူး၊
    လူလည္းလံု့လ၊ နတ္လည္းမရွင့္။


    အမိဝမ္းမွ ေမြးဖြားရံုမွ်ျဖင့္
    မနုႆတၲဘာဝ ဒုလႅဘအစစ္ ဧကန္ ျဖစ္သည္ကား မဟုတ္။
    ဗုဒၶ၏ ဓမၼျဖင့္ တစ္ဖန္ ေမြးဖြားမွသာလွ်င္
    မနုႆတၲဘာဝ ဒုလႅဘအစစ္ ဧကန္ျဖစ္ေတာ့၏။

    'အိပ္မက္လွလွ မက္တတ္ေစ''
    ဒံုးပံ်ေတြ, ေလယာဥ္ပံ်ေတြ, ျဂိုဟ္တုေတြရဲ့ အစဟာ စိတ္ကူးယဥ္ အိပ္မက္ပါ။
    လက္ေတြ့ ဟူသမွ် စိတ္ကူးယဥ္ အိပ္မက္က စခဲ့တာ။
    ဒါေၾကာင့္  . . . ႀကီးမားတဲ့ စိတ္ကူးယဥ္ အိပ္မက္လွလွေလးေတြ မ်ားမ်ားမက္ေပးပါ။

    ကဲ . . . အမွန္အတိုင္း မိန့္ေတာ္မူစမ္းပါ။

    လူသည္ မနက္ထက္ ညမွာ ပညာ ပိုရိွရမည္။
    မေန့ကထက္ သည္ကေန့ အသိဉာဏ္ သာရမည္။
    အသက္ ႀကီးလာသည္နွင့္အမွ် ဦးေနွာက္ အေလးခိ်န္ ပိုစီးရမည္။
    သည္အတြက္ ဘာလုပ္ရမည္နည္း?
    တစ္နည္းသာ ရိွသည္၊ စာဖတ္ပါ။


    စာသင္သားဟူသည္ . . . ခြက္လို မက်င့္ရ၊ ေရလို က်င့္ရမည္။
    (ေလးေထာင့္ခြက္ အဝိုင္းထဲ ဝင္၍ မရ။
    အဝိုင္းခြက္ ေလးေထာင့္ထဲ ဝင္၍ မရ။
    ေရ ဘယ္ေနရာျဖစ္ျဖစ္ ဝင္၍ ရသည္။)


    'ပခုကၠဴသီလကၡန္နိသ်သစ္က်မ္းျပဳ ဆရာေတာ္ဦးနႏၵဝံသေထရ္မွ
     ဓမၼကထိကျဖစ္မည့္ ဉာဏဒီပ ဦးဇဋိလအား ဆံုးမေသာ ျသဝါဒ''
    ေက်ာင္းတိုက္ကို အရင္ေရာက္တိုင္း စာတတ္ေႀကးဆိုရင္
    ေက်ာင္းတိုက္ရဲ့ေျမာက္ဘက္ နာရီစင္နားက မန္က်ည္းပင္ႀကီးဟာ
    ဒို့အရင္ ေစာေရာက္တာပဲ၊ သူစာတတ္ပါေတာ့လား ဇဋိလရဲ့
    လက္ေရြးစင္

    ဖတ္,မွတ္ရံုမွ်နဲ့ အဆံုးသတ္တာ
    ဒႆန အစစ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး ကိုယ့္လူ။

    အရြတ္ အသားေလာက္ မေကာင္းဘူး။   

    စားဖို့အတြက္ မလုပ္နဲ့၊ လုပ္ဖို့အတြက္သာ စားပါ။

    ထိုးမယ့္ဆင္ ေနာက္တစ္လွမ္း ဆုတ္တယ္တဲ့။
    ဆုတ္တဲ့ ေျခလွမ္း ေခ်ာက္ထဲ က်လို့ကေတာ့  . . .

    ေတာင္ျမိဳ႕ ဆရာေတာ္ႀကီးလည္း
    ေမာင္ေဌးလြင္ ဘဝတုန္းက
    ၁၉၁၃-ခုနွစ္ ပထမငယ္တန္းကို က်ဘူးတယ္။

    အကယ္၍ သင္ဟာ မွားယြင္းတဲ့
    လမ္းေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ခဲ့မိျပီဆိုရင္
    ဘုရားသခင္က 'ဂ''ငယ္ေကြ႔ ျပန္ေကြ႕ဖို့ ခြင့္ျပဳပါတယ္။

    အခိ်န္ကို ျဖဳန္း၊ ေငြကို သံုး၍၊ လံုးဝ စာေပ
    မသင္ေခ်က၊ မိဘ, ဆရာ၊ ညာတကာကို
    ညွာတာမေထာက္၊ ညာရာေရာက္၏။

    စာမတတ္မူ၊ အေခါက္ထူ၊ လူထဲ, ရွင္ထဲ သံုးမက်။
    စာတတ္ျပန္လွ်င္၊ စိတ္ႀကီးဝင္၊ လူျမင္တိုင္းက ေအာ့အန္ၾက။
    သို့မျဖစ္ေအာင္၊ သတိေဆာင္၊ အေမာင္ ခဲပါမွ။   

    လံုမပ်ိဳရဲ့ ေသာက္ေရအိုးေလး ခ်ဖန္မ်ားေတာ့
    မာေက်ာလွပါတယ္ဆိုတဲ့ ေက်ာက္ဖ်ာႀကီးမွာေတာင္
    'ဝ''လံုးေလး ထင္က်န္ရစ္တယ္။
    က်က္ဖန္မ်ားရင္ နုနယ္တဲ့ မင္းဥေဏွာက္မွာ
    အကၡရာေတြ ဘာေၾကာင့္ မထင္ရမွာလဲ?
   နႈတ္ပိတ္ေနရမည့္အခိ်န္ကို ေကာင္းစြာ သိပါက 
ငါးပင္လွ်င္ ငါးမွ်ားခိ်တ္ မမိနိုင္။

    သည္းခံရျခင္းသည္ ခါးသီး၏။ သို့ေသာ္ . . .
    ထိုအသီးအပြင့္ကား အလြန္ ခ်ိဳၿမိန္၏။

    ရိွျခင္းရဲ့ တန္ဖိုးကို မရိွတဲ့ အခိ်န္မွ မတမ္းတနဲ့၊
    ရိွတဲ့ အခိ်န္မွာဘဲ နားလည္ေစ။

    ေကာင္းေသာ အႀကံဉာဏ္ကို ေျပာဆိုခြင့္ ရိွပါလ်က္
    ဆိတ္ဆိတ္ေနျခင္းသည္ ယုတ္မာေကာက္က်စ္ျခင္း မည္၏။  

    အနာဆိုးသာ ျပန္ေကာင္းနိုင္တာ။
    နာမည္ဆိုးကေတာ့ ကိစၥတံုးဘဲ။ 

    ပ်င္းရိျခင္းသည္ အသြား ေနွး၏။ ထို့ေၾကာင့္ . . .
    ဆင္းရဲျခင္းသည္ လ်င္ျမန္စြာ ေက်ာ္တက္သြား၏။

    'ေသာတုဇနဘဝ''
    ဆရာ မိဘ ဉတကာ စ၊ ဒါယကာ စ ရဟန္းဒကာ။
    ဣေမ ပဥၥ မေထာက္ပါက၊ ဆင္းရဲပါ၏ ပဝုစၥတိ။

    တစ္ေလာကလံုးရိွ အေမွာင္ထုသည္
    ဖေယာင္းတိုင္ မီးေတာက္ တစ္ခုကိုမွ်ပင္
    ျငိမ္းသတ္နိုင္စြမ္း မရိွ။

   ဘာမွ မျပဳျပင္ဘဲ ထားတာကို ႀကိဳက္ၾကတယ္တဲ့။
    မျပဳျပင္ရင္ ေတာ၊ ျပဳျပင္မွ ဥယ်ာဥ္။
    ဒီနွစ္ခုထဲမွာ ဘာကို ပိုႀကိဳက္လဲ?
    ကဲ . . . အမွန္အတိုင္း မိန့္ေတာ္မူစမ္းပါ။

    စားဖို့အတြက္ မလုပ္နဲ့၊ လုပ္ဖို့အတြက္သာ စားပါ။
အခိ်န္ကို ျဖဳန္း၊ ေငြကို သံုး၍၊ လံုးဝ စာေပ
    မသင္ေခ်က၊ မိဘ, ဆရာ၊ ညာတကာကို
    ညွာတာမေထာက္၊ ညာရာေရာက္၏။

ေရႊညဝါ ဦးသုန္

        သင္ၾကားဘူးမွာပါ ...
        အထုအနွက္ကင္းတဲ့ ထန္းပင္
        ဘယ္မွာ အခ်ိဳရည္ ထြက္ပါ့မလဲ?
        မ်ားမ်ားအခ်ိဳရည္ ထြက္ေစခ်င္လွ်င္
        မ်ားမ်ား အထုအနွက္ ခံရမွာေပါ့။
        သင္သိမွာပါ ...
        သံမဏိဆိုတာ သဘာဝတရားက
        ေအာ္ရီဂ်င္နယ္ ေမြးဖြားေပးလိုက္တာ မဟုတ္ဘူး၊
        လူသားတို့ရဲ့ အႀကိမ္ႀကိမ္ ထုေထာင္းရိုက္နွက္မႈေႀကာင့္
        ေမျမိဳ႕ သံစိမ္းဘဝမွ မာေၾကာတဲ့ သံမဏိ
        ျဖစ္လာတာ မဟုတ္ဘူးလား။
        သင္ေတြ့ဘူးမွာပါ ...
        မြန္းတည့္ေနဆိုတာ
        သတၲိမရိွတဲ့ သစ္သီးေတြကို
        ႏြမ္းရိ သြားေစတယ္ ဆိုေပမဲ့
        သတၲိရိွတဲ့ သစ္သီးေတြကို
        ပို၍ ပို၍ ဝင္းမွည့္ေစတယ္ မဟုတ္ဘူးလား။
        ဥယ်ာဥ္မရိွလည္း စိတ္ခ်၊
        ဒီပန္းကေတာ့
        အစြမ္းကုန္ ပြင့္လန္းေနဦးမွာပါ။
        လမ္းမရိွလည္း စိတ္ခ်၊
        ဒီေျခဖဝါး အစံုကေတာ့
        အစြမ္းကုန္ လမ္းသလားေနဦးမွာပါ။

        ႀကံဳရာအရပ္မွာ ေနလည္း စိတ္ခ်၊
        အလြယ္တကူနဲ့ အစိုဓာတ္ မျပယ္တဲ့
        ''နဘဲသား''လို အခိ်န္တန္ေတာ့
        အပင္ ထေပါက္လာတာပဲ မဟုတ္ဘူးလား။
        ယံုၾကည္စမ္းပါ၊ စိတ္ခ်စမ္းပါ ...
        ''ေရႊညဝါ ဦးသုန္''ဆိုတာ
        ေဆာင္းအိပ္မက္လို မႈန္ရီဝိုးတဝါး
        ကသုတ္ကယက္ ေပ်ာက္ပ်က္သြားမည့္
        ပန္းခီ်ကားတစ္ခ်ပ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူးေနာ္။

Saturday, 12 November 2011

KB ပထမႏွစ္ ကဗ်ာ

''အတူတူေနၾကမယ္''
ေတြ႔ဆံုၾကည္နူး
ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴး၍
နွစ္ဦးခဏ ခဲြခြါရေသာ္
ရင္မွာေဝဒနာ
မေျဖသာခက္
ေျဖရာခက္နဲ့
အိပ္စက္ေပ်ာ္နိုး
ေန့တိုင္းရိႈးလို႕
ခ်စ္ႀကိဳးစက္ဝိုင္း
တြယ္ယွက္သိမ္းကာ
ခိ်န္တိုင္းၾကင္နာ
မင္းေမတၲာကို
ယုယစြာျဖင့္
နွစ္လႊာတစ္ခက္
စြယ္ေတာ္ရြက္လို
တစ္သက္မခဲြေနၾကမယ္။
(ညီနနၵ)

''ပထမအခိ်န္''
ေမေမဆိုရင္ေအးျမသမို့
ေမဆိုတဲ့ ေမရဲ့တစ္လမွာ
အနာဂတ္အတြက္္
ေမွ်ာ္ကာဆက္ဖို့
မ်ိဳးဆက္လူငယ္
တိုးတက္ၾကြယ္
ညီငယ္ညီမအတြက္
ေမတၲာသက္
ကိုယ္သာပင္ပန္း
စိတ္မႏြမ္းဘဲ
အျပံဳးပန္းသာ
ပန္ေနျမဲ...။
စိုးနနၵ (ပညာသည္)


    ''အလြမ္းနဲ့မေသသူ''
    နင့္ဘဝေအးျမေစဖို့
     နွင္းခတိုင္းငါငိုမယ္
    နင္ျပံဳးရင္ငါရံႈးတာ
    စိတ္ေက်နပ္ပါရဲ့
    အတိတ္ကိုက်က္ေျခခတ္
    ျဖတ္လိုက္ေတာ့တမင္
    ႏွင္းေဝဖို့ဆိုလာရင္
    ေၾကြခ်င္ေၾကြ ငါမေၾကာက္ဘူး
    ေႏြရင္မွာမီးေတြေတာက္ေအာင္
    ဒီဇင္ဘာႏွင္းေတြေအာက္မွာ
    ႏွင္းေခ်ာက္ေအာင္ရံႈး
    ေျသာ္...    ဒါေပမဲ့
    ရင္ဘတ္နွစ္ခုရဲ့ဆႏၵကို
    ေသဆံုးေစခဲ့ေပမဲ့
    အလြမ္းကိုေတာ့
    ဘယ္ေတာမွ ေသဆံုးေစမွာ
    မဟုတ္ဘူးေနာ္။
        (သိန္းငွက္)
   
''သားတို့သမီးတို့သူငယ္ခ်င္းတို့ေရ''
ေကာင္းဘို႕ေက်ာင္းေတာ္မွာ   
ပညာရင္နို႔ေသာက္စို႕ျပီး
စာေမးပဲြေတြေျဖလို့        
ေက်ာင္းႀကီးပိတ္ကာ
ေႏြရာသီအားလပ္ရက္    
တခဏတာမွာ
တိုးနီေက်ာင္းေတာ္        
ဦးပဥၨင္းသံဃာေတြ
ႀကီးမူးဖြင့္လစ္သင္ျကားေပးတဲ့
ယဥ္ေက်းမႈသင္တန္းကို
သားတို႕သမီးတို႕သူငယ္ခ်င္းတို့
မပ်က္ပကြက္တက္ၾကပါစို့၊
ယဥ္ေက်းမႈသင္တန္းတက္ကာ        
ပထမ ဒုတိယ တတိယ
တန္းငယ္ တန္းႀကီး   
အဆင့္ဆင့္ေတြေအာင္လို႕
ဂုဏ္ထူးႀကီးေတြႏွင့္ ေကာင္ဘို႕သာသနာေရး
တိုးတက္ေအာင္ျမင္ေအာင္
သားတို႔သမီးတို႔ သူငယ္ခ်င္းတို႕
စုေပါင္းေဆာင္ရြက္ၾကပါစို႕...။
        (မို႕နဒီ)
                   ''ျပုသင့္ျပီ''
            ဒို႕ျပည္ဒို႕ရြာ စည္ကားစြာျဖင့္
            ယွဥ္ကာျပဳျငား ဘာသာတရားျဖင့္
            စည္ကားသိုက္ျမိဳက္ က်င္းပခိုက္တြင္
            အသက္ရွင္ခိုက္ ငါျပဳထိုက္၏။

                ''ပုဗၺာစရိယ''
             မိႏွင့္ဘတို႕ မင္းခေယာက်္ား
             မေမ့ထားနဲ႔ အလယ္ဓမၼ
             ဓမၼမိတ္ေဆြ မေမ့ေလနဲ႔
             ဗုဒၶစစ္မွန္ ျပဳျပင္တန္၏။
           
                 ''ဗုဒၶအေမြ''
            ရထိုက္ေဖြစြ ျပဳသင့္လွ၏
            သာသနာေရး ဒို႔အေရးမို႔
            သယ္ပိုးေဆာင္ရြက္ ဒို႔ရြာအတြက္ဝယ္
            ျပဳသင့္တယ္
            ရပ္ရြာရဲ႕အေျခအေန
            ေက်ာင္းကန္ဘုရားမွာေန
            ေရွးဆိုရိုးစကား ရိွခဲ့ေပ၏။

''မိမိပီတိ''
ေႏြတစ္ေႏြမွာ ရက္ႏွစ္ဆယ္သာ
ဇဲြဝီရိယ အားမာန္အျပည့္နွင့္
အခမ္းနားဆံုး ေနရာယူလို႔
ေတာင္တန္းေတြ ကာရံထားတဲ့
တိုးနီေက်ာင္းေတာ္ ပရဝဏ္အတြင္းမွာ
ေက်ာင္းသားတသိုက္ စာအံသံနွင့္
သို႔မွတဖန္ ၾကည့္ျပန္လ်င္လည္း
ရြာဦးထိပ္က ဓမၼာရံုမွာ
ရြာသူရြာသား တပည့္မ်ားတို့
ညီညီညာညာ ေပ်ာ္ရႊင္စြာန႔ဲ
တရားဓမၼ ဆည္းဖူးေလ့လာ
သင္ၾကားဆရာ မေထရ္ျမတ္အား
ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ဂါရဝမႈ
ဝႏၵာျပဳ၏။
    (နီလာ)

''သိမ္းထားပါရေစ''
ရင္တြင္းေပါက္ဖြား
ႏွလံုးသားဒဏ္ရာ
ေဆးဆရာမဲ့
ေဝးကြာခဲ့လည္း
အံႀကိတ္ကာျပံဳး
ကြယ္ဝွက္ဦးမယ္
ေနာင္ႏွစ္ကယ္သို႔။
    လြမ္းေဝ
               
''တို႔ရြာအလွ''
ရြက္ေဟာင္းေၾကြလို္႔
ရြက္သစ္ေဝ၏
သစ္ပင္ကေလးေတြ စိမ္းလန္းေန
စမ္းေခ်ာင္းေရသြင္သြင္စီး
ငွက္ကေလးေတြေတးသံျငီး
ေတာင္တန္းေဒသ ေပ်ာ္ေမြ႔ရာ
ေစတီဦးဆီ သြားၾကပါ
ႏွင္းမံႈေလးေတြေဖြးေဖြးက်
ဒို႔ရြာကေလးရဲ႕ သဘာဝ။
လယ္ကြင္းထဲက ပ်ိဳးပင္ဟာ
ေျမာက္ေလတိုက္လို႔ ယိမ္းႏဲြ႕လာ
ေတာင္ၾကားထဲကေတာပန္းေလး
ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕လွပေအး
ညခါမွာေတာ့လမင္းဟာ
ထိန္ထိန္ ညီးညီးသာ
ၾကယ္လ နကၡတ္တာရာစံုတဲ့ည
ဆန္းၾကယ္တဲ့ ဒို႔ရြာအလွ။
    (ခ်ိဳေမ)
   
    ''ေမ့ေမ့ေမတၲာ''
    ရင္ျဖစ္ႏွလံုး အသက္ဆံုးသည့္တိုင္
    ခိုင္ျမဲေမတၲာ ေဝဒနာအား
    ေတးထားမနိုင္ အႀကိမ္ႀကိမ္ဆုေတာင္း
    သိုးျမတ္ေလာင္းေသာ္ စိတ္ေထာင္းပါေစ
    ကိုယ္ကေက်လည္း မေလွ်ာ့ေသာဇဲြနဲ့
    ယခုအခါ သင္ၾကားပါသည္
    အျမဲရႊင္ျပံဳး ႏွလံုးလွစြာ
    အဆင့္ေတြထား သားရဲ႕ရုပ္ရည္
    ပီတိေဝျဖာ သဲသက္ခါမွ်
    ေလာကအလွ ႏိႈင္းယွဥ္မရ၍
    ျမတ္ဗုဒၶေဟာၾကား တရားေဒသနာ
    လြန္စြာနိႈင္းမရ ဝဋ္ေၾကြးပဓာန
    ကာယေဝဒနာ မည္ရာေပါင္းစု
    ဝႏၵနာမိုး ရိွခိုးပါေန
    ရိွသမွ်အသဲ ကန္ေတာ့ပဲြႏွင့္
    ယွဥ္တဲြလွ်က္ကာ သားမိုက္မွားသည္
    ကန္ေတာ့ပါ၏ ကမာဝဋ္ေၾကြး
    ေျပပါေစေသာ္..၊
            (ပန္းေႏြ)

''က်ေနာ္တို႕ရြာ''
ရြာကေလးရဲ႕ အဝင္မွာ
ခေရပင္မ်ားေပါက္ေနတာ
ကြ်ႏု္ပ္တို႔ရြာရဲ႕စမ္းေခ်ာင္းကေလး
စမ္းျမရႊင္လန္း ေရၾကည္ေအး
ေတာင္တန္းထိပ္ကေစတီဟာ
သပၸါယ္ ၾကည္ညိဳစရာ
ရြာကေလးရဲ့အလယ္မွာေတာ့
စာသင္ေက်ာင္းကေလးေပါ့
လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳး အသက္ေမြးကာ
ရိုးရိုးသားသားရွိၾကတာ
ကြ်ႏု္ပ္တို႕ရြာရဲ႕ အလွူပဲြ
အိုးစည္ဗံုေမာင္း ႏဲွေတြရဲႊ
ကြ်နု္ပ္တို႔ရြာရဲ႕ အလွဟာ
လမင္းႀကီးေၾကာင့္ ပိုသာယာ
ေန႔အခါမွာေတာ့ ေနမင္းႀကီး
ထိိန္လင္းေတာက္ျပီး
ေတာပန္းေတြရဲ႕အလွဟာ
နီေရာင္ကေလးနဲ႔ အလွျဖာ
ကြ်နု္ပ္တို႔ရြာသာယာေအး
ေတးငွက္ကေလးေတြ သာယာသီေၾကြး။
        (ေနာင္)

''သႏၱဳ႒ီ''
ဟိုမွာသမုဒၵရာ
ေရမ်ားစြာျဖင့္ မဟာဘဲြ႕ရ
ႀကီးက်ယ္စြလည္း
မဝတို႔ဝမ္း
မျငိမ္းစတမ္း
စမ္းစအိုင္ေရ
ဒို႔ျမိဳင္ေဗြမွာ
တစ္ေခြ်တစ္စ
ေသာက္သံုးရလည္း
ေအးျမေျမ့ခ်မ္း
ျငိမ္းစတမ္း။
    (ေနာင္)

''ေက်းဇူးႀကီးလွ မိနွင့္ဘ''
ျဗဟၼာႀကီးဟူ မည္ထိုက္သူ
ႏွစ္ဆူမိႏွင့္ဘ ေမြးမိဖခင္
ေက်းဇူးရွင္ကို ဘုရားတစ္ဆူ
ဂူတစ္လံုးသြင္ စိတ္ကထင္လ်က္
ဦးထိပ္တင္ထား ရိုညြတ္တြား၍
ေလးကြ်န္းထိပ္ေခါင္ ခိ်န္ေဆာင္နိုင္လည္း
အတိုင္းမသိ ေက်းဇူးရိွသည္
ႏွစ္သိန္းေလးေသာင္း ေပါင္းသည့္ဤေျမ
စိမ္းေရႊေရႊတြားတြား ဝါးရြက္လားသို႔
မျပားပံုဆို ေတာင္ျမင့္မိုရ္လည္း
ႏြားခ်ိဳေပါက္စ ပမာက်၏
နက္လွစြာေရွာင္း သဲေခ်ာင္းသမုဒၵရာ
ေရမ်ားစြာလည္း ပမာမေလာက္
မိုးေရေပါက္သို႔ အံ့ေလာက္စရာ
မိမာတာႏွင့္ ပီတာအဘ
ျမတ္ဂုဏအား အစားအဝတ္
မလြတ္ေစရ အခါးအခ်ိဳ
သူတို႔ဆိုလည္း ေရပူေရေအး
လိုရာေပး၍ တတ္အားသမွ်
ထိုကိစၥကို သားေကာင္းပီပီ
ျပဳနိုင္ေစေၾကာင္း လက္ဆယ္ေခ်ာင္းကို
ေခါင္းမွာရြက္တင္ ေတာင္းဆုဆင္လ်က္
နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း ထပ္ဆုေတာင္း၏။
            (မိုး)
   
''ေရွ့ဆက္ရန္''
၁။ ၁၃၇၂-သကၠရာဇ္ဝယ္
ဆန္းလကဆုန္ ကိုးရက္ႀကံဳမွာ
ေန႔မဟာ ရက္ျမတ္ထူးတဲ့
ဗုဒၶဟူးေန့ကြယ္ ။

၂။  ေမာင္ ညီမေလးတို႔-မွတ္ဖို႔ရြယ္
ဆရာအမ်ားသင္ျပတယ္
သင္တန္းကြယ္ ဘယ္အမည္ရ
ယဥ္ေက်းမႈသင္တန္း မည္ဆိုၾက။

၃။ သံုးပင္လွသစ္ ေပါင္းစုတယ္
စည္းလံုးလို႔ကြယ္ သင္ယူၾက
ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမ ေသြးခ်င္းမွ်...။

၄။ သင္တန္းျပီးလို့စာပဲြဝင္
အစမ္းႀကီးနွင့္ ၿမိဳ႕နယ္တြင္
အားအင္ထုတ္လို႔ ေျဖဆိုထား
ဝမ္းေျမာက္ဖြယ္ရာ သူဆိုသား..။
''အဓြန္႔ရွည္ေစ သာသနာ့အေမြ''
ယခုအခါ
အျခားဘာသာ လႊမ္းမိုးရန္အတြက္
ရပ္တြင္းရြာတြင္း လူထုတြင္း၌
သာသနာဖ်က္ေတြ ေရာက္ရိွေလျပီ
ဤသည္ကိုသိ ျမတ္ဗုဒၶ၏
ခ်စ္သားရဟန္းျမတ္ က်မ္းတတ္ေတြက
သာသနာေရွ့ေရး ႀကိဳကာေတြး၍
အဓြန့္ရွည္ေစ သာသနာေတြ
ရည္သန္သမႈ သာသနာျပဳ၏
ယခုေသာ္ကား
ရဟန္းေတာ္ျမတ္ က်မ္းတတ္ေတြက
ကိုယ္သာမစံ ဒုကၡခံ၍
ေနာင္လာေနာက္သား
လူငယ္မ်ား နားလည္သိရိွ
သာသနာ၏အနွစ္သာရ
လမ္းညႊန္စာခ် သင္ျပမႈက
ဗုဒၶဘာသာ သာသနာအတြက္
သာဓု သာဓု သာဓုေခၚပါ၏။
ဗုဒၶသာသနာ အဓြန့္ရွည္
ထြန္းကား ျပန့္ပြားပါေစ... ။
        (ေလညွင္းငယ္)

    ''တို့နွစ္ေယာက္ရဲ့ စည္းတဖက္ျခား''
လဲြေခ်ာ္ကာ သြားခဲ့ရတဲ့ ငါ့နွလံုးသား ပံုရိပ္ေတြထဲမွာ
ေဝးကြာျခင္း တံတိုင္းေတြ အထပ္ထပ္ ကာရံပစ္ခဲ့တာ
အိပ္မက္မဟုတ္ တကယ္အျဖစ္အပ်က္ ပါလားလို႔
ကိုယ့္ကိုကို လက္မခံရဲခဲ့တာပါ... မာနေတြခဝါခ် သိကၡာကို
မငဲ့ကြက္ဘဲ ေပးဆပ္ခဲ့တာေတာင္မွ ျပဇာတ္အျပီး ကန္႔လန္႔ကာ
ခ်ခိ်န္မွာေတာ့ သေရာ္အျပံဳးႏွင့္ ခ်န္ရစ္ေစခဲ့သူရယ္
ဘာေၾကာင့္ႏွလံုးသားကိုမွ စီးခ်င္းထိုးခ်င္ရတာလည္း...
အငိုက္မိတဲ့ကိုယ့္ႏွလံုးသားမွာ လက္သီးပုန္းဒဏ္ေတြ အလူးအလဲခံရင္း
လဲက်ရံႈးနိမ့္ခဲ့ရျပီ
ေပးဆပ္ျခင္းတစ္ခုနွင့္ အဆံုးစြန္ထိ ကိုယ့္ျမတ္ႏိုးခဲ့ပါတယ္
ႏွလံုးသားနဲ႔ ႀကိမ္ႀကိမ္စေတးခံရဲပါတယ္
ဒါေပမဲ့ နိဂံုးရလဒ္ကေတာ့ မ်က္ရည္ေတြကို ပဲ့ကိုင္
ရံႈးနိမ့္ျခင္းေတြေပြ႕ အလြမ္းေတြကို ေဆာင္ၾကဥ္းရင္း အထီးက်န္
ေလွာ္တက္ငယ္တစ္ခုနွင့္အတူ ငါရြက္လြင့္က်န္ရစ္ခဲ့ရျပီ...
ဒါေပမဲ့ ငါရဲ႔ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ အိပ္မက္ေတြ
အခုဘဝမွာ တကယ္လက္ေတြ႕ ျဖစ္မလာနိုင္ေပမယ့္
ေနာင္ဘဝ ဆက္တိုင္းမွာ တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕
ဆံုစည္းမႈကို ျမွားနတ္ေမာင္အသိအမွတ္ျပဳနိုင္ပါေစလို့
ဆႏၵျပဳရင္း လြမ္းျခင္းကင္းေသာ အခ်စ္ကိုပိုင္ဆိုင္နိုင္ပါေစ။
        လြမ္းသရဖီ

"တက္ေနဝန္း၏ေရာင္နီဦး"
သာသနာက်ိဳး ဆင့္သယ္ပိုးမည္
ဒို႔မ်ိဳးဂုဏ္ေဆာင္ တက္ေနေရာင္သို့
ဗုဒၶေဟာာၾကား ျမတ္တရားနဲ႔
မွတ္သားမွတ္ရာ သာသနာကို
အကာအနွစ္ ပိုင္းျခားစစ္ဖို႔
သည္နွစ္အစျပဳခဲ့ျပီ ။
လိမၼာေရးျခား အက်ိဳးမ်ားေအာင္
က်ိဳးစားပို႔ခ် ပထမတြင္
ဗုဒၶဆိုင္ရာ က်င့္ဘာသာကို
ဦးစြာလူငယ္ ေပါင္းေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္
အေျဖေတာ္ကို ပို႔ခဲ့ျပီ
ေနာက္ေနာင္စဥ္လာ ေဒသနာတြင္း
ထင္လင္းထြန္းေပါက္ မ်ိဳးဂုဏ္ေမာက္လို့
ဖူးပြင့္ေဝဆာ ခိုင္လံုးျဖာသို့
မွန္စြာအစ ဆင္က်င္းပခဲ့
တိုးနီဘဲြ႕ရ ဤေက်ာင္းမွသည္
သစၥာအလွျပဳခဲ့ျပီ။
        နီလာ

   ေဟမာန္ေဆာင္းရဲ့ အလြမ္းခ်ယ္ရီ
    ေဟမာန္ရယ္....
    နွင္းေတြက်လို႔ ခ်မ္းေအးေပမဲ့
    ရင္ထဲပူေလာင္ နွလံုးသားအပူမီး
    ေလာင္ကြ်မ္းေနတယ္ ျငိမ္းဖို႔ခက္တယ္
    တခိ်န္ကခ်ယ္ရီပြင့္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ
    ေကသာထက္မွာ ေဝဆာလွ်က္သာ....
    ေျသာ္ ခုေတာ့ ...
    ခ်ယ္ရီရယ္ အေဆြးပန္းမို႔
    မပန္္ဆင္ပါရေစနဲ႔ကြယ္
    ေဆာင္းအလွ႐ႈခင္းရယ္
    ေဆြးေအာင္ဖန္ဆင္းေလတယ္
    နွလံုးသားမွာ ဟန္ေဆာင္အျပံဳးနဲ႔
    မပြင့္လန္းနိုင္ေတာ့ဘူးကြယ္
    ေတာင္တန္းကိုသက္ေသျပဳလို႔
    ေတာင္းဆုဆိုမယ္ တစ္သက္လံုး
    သစၥာေစာင့္သိဆဲပါလို႔
    အေဆြးပင္လယ္မွာ အၾကင္နာၾကာပြင့္ေတြ
    မပြင့္နိုင္သလို ေပ်ာ္ရႊင္စရာ
    ကိုယ့္ရဲ႕ကမၻာပ်က္သုဥ္းသြားျပီ
    ေဆြးရတယ္ ေဟမာန္ရယ္...။
                 ဧ ျဥဥျ ဒ
    အထီးက်န္အလြမ္း
    အၾကည့္တစ္ခ်က္ ရင္မွာစဲြထင္
    အျပံဳးတစ္ပြင့္ ရင္ထဲလိႈက္ဖို
    ေမ့မရလြန္း ရင္ထဲမြမ္းေအာင္
    သတိရတယ္ အတိတ္က ..သူရယ္
    ရင္မွာခံစား အခ်စ္မ်ားကို
    တစ္ေယာက္ထဲပဲ အထီးက်န္စြာ
    လြမ္းေနပါ့မယ္ အတိတ္ေတြရယ္
    ရင္မွာလြမ္းေန အခ်စ္ေတြလည္း
    မင္းမသိေတာ့ ခက္လွပါရဲ႕
    ကံေစညႊန္ရာ နွလံုးသားမွာ
    ဒဏ္ရာမ်ားစြာ ႀကိတ္ခံစားရင္း
    အေျပာခက္ခက္ စူးနက္နက္နဲ႔
    တစ္ေယာက္ထဲပဲလြမ္းေနမယ္
    မနက္ျဖန္ဆိုတာ    
    ရိွသ၍...။
   
    လူ့ဘဝ
လူ့ျပည္လူ့ရြာ ႐ႈပ္ေဗြေနာက္ေန
ဒုကၡမ်ားကို သုခလို႔ထင္
မ်ိဳးစံုႀကံဳေတြ႕ မေသေသးခင္
ဆင္ျခင္ကင္းမဲ့ တရားမျမင္
ေျပးလႊားလုပ္စား သူဦးငါခင္
ေလာဘဖံုးလႊမ္း ဝမ္းေရးကိုပင္
ေဒါသျဖစ္ရင္ ေဆြမ်ိဳးမထင္
ေမာဟမီးလြင့္ လူ့ျပည္တခြင္တည္း။
ကံေျမေပၚမွာ ျဖစ္ေပၚလာၾက
သံုးျဖာကမၼ မႈကိစၥအား
ျပဳရာတြင္ထင္ အာနိသင္ကို
လိုခ်င္မွန္းဆ မေတာင္းတနွင့္
ေမွ်ာ္ရသည္မွာ နပ္လွပါျပီ။
        (ျငိမ္းသက္)

လမ္း
ေဟ့ ... ေခတ္သစ္လူငယ္
ဒို႔ေဘာ္ဒါေတြ ယေန႔ေခတ္က
အျပိဳင္အဆိုင္ နည္းပညာေတြနဲ႔
တိုးတက္ေနတဲ့ေခတ္မို႔
ငါ့ေဘာ္ဒါေတြ အိပ္ေနလို့မရေတာ့ဘူး
နိုးထၾကေလာ့..။
စာအုပ္အစံု ေလ့လာျကလို့
ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ သြက္လက္ျမန္ဆန္
သူတစ္နည္း ကိုယ္တစ္ျကံနွင့္
ေပါင္းစုတည္ထြင္
လမ္းသစ္ေဖာက္မယ္
ရိုးရိုးသားသား ႀကိဳးစားလႈပ္ရွား
ငါတို႔အခိ်န္ကို လုလို႔
ခရီးဆက္ၾကစို႔လား။
   
ကုသိုလ္ အကုသိုလ္အက်ိဳး
လူျဖစ္စဥ္ကား မျမဲ အနိစၥ
တရားဓမၼ မျပဳက်င့္က
အကုသိုလ္အား ပြားမ်ားခဲ့လွ်င္
သံုးဆယ့္တစ္ဘံု အလံုးစံုေသာ
ငရဲတိရစၧာန္ ျပိတၲာဘံုသို့႔
ေရာက္သည္၌လည္း
မလဲြမေသြ ေရာက္မည္ျဖစ္သည္
လူ့ဘဝျဖစ္စဥ္ မျမဲအနိစၥ
သိရိွကမူ ျပဳနိုင္မည္လွ်င္
တရားဘာဝနာ ျမတ္သဒၶါကို
ယံုျကည္အားထား ျမတ္တရားကို
အျမဲသတိရ ျပဳက်င့္ၾက
ထိုသို႔ျပဳမွ သံသရာတြင္
မ်ိဳးေစ့ရ၍ သံသရာအဆက္ဆက္
ျမတ္တရားကို ပြားမ်ားကာ
ျမတ္နိဗၺာန္ကို မလဲြမေသြ
ရမည္တကား..။
    မြန္းရိႈင္း

ေႏြအလြမ္း
ေႏြဦးအခါ ေရာက္ခဲ့ေလေတာ့
ေလျပည္ေလဦး တရႈးရႈးနဲ့
ညင္သာစြာတိုက္ခတ္ ဤအျဖစ္ေၾကာင့္
အေဝးမွာရိွတဲ့ ငယ္ခ်စ္ေလးကို
လြမ္းေနမိတယ္ ေႏြရယ္...
သစ္ရြက္ေျခာက္ေတြ ေျမသို႔ေၾကြၾက
ေက်းငွက္ေတြလည္း သည္လိုပါဘဲ
ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္နူး တျမဴးျမဴးနဲ့
သာယာျငိမ့္ေညာင္း ဥျသငွက္ေၾကာင့္
စိတ္ထဲဝမ္းသာ ရႊင္မ်က္နွာနဲ့
တနယ္တေက်း အေနေဝးတဲ့
လမင္းဥပမာ ခ်စ္သူမ်က္နွာကို
ျမင္ေရာင္ရင္းနဲ့ လြမ္းေနမိတယ္
ေႏြရယ္..။
       မြန္းရိႈင္း

ထြန္းေတာက္ေျပာင္မယ့္ လင္းေရာင္ျကယ္
ရွမ္းျပည္လို့ေခၚ တိုင္းဌာနေပၚ
ဗုဒၶေဒသနာေရာင္ ထြန္းလင္းေျပာင္၍
ဆက္လက္တည္တံ့ ၾကာရွည္ဖို့
အကြ်နု္ပ္တို့ ႀကိဳးပမ္းစို့
အမ်ားသိတဲ့ ေကာင္းဘို့ေခၚ
ဗုဒၶသာသနာေရာင္ ထြန္းလင္းေျပာင္ကာ
ဆက္လက္ျပန့္ပြား အသိမ်ားဖို့
အကြ်နု္ပ္တို့ ႀကိဳးစားစို့။
တိုးနီေက်ာင္းေခၚ ေက်ာင္းတိုက္ႀကီးေပၚ
ရွင္ေတာ္အမ်ား ဥာဏ္ကြန့္ထား၍
ေဟာၾကားသင္ျပ တရားဓမၼ
ယဥ္ေက်းမႈအစ ေမးခြန္းလႊာကို
သူေတာ္အမ်ား ေျဖၾကားဖို့ရာ
ေရာက္လို့လာ ရႊင္ျပံုးမ်က္နွာရိွသည္တကား...။
        အန္းဇက္

 စိတ္ခ်င္းညီတဲ့ ဆုေတာင္းလႊာ
ေကာင္းကင္ျပာေပၚ လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္ေသာ္
ပန္းခင္းအလား ၾကယ္ေလးမ်ားတို့
ထြန္းေတာက္ပစြာ ရိွလွသည္
ညေနဆည္းဆာ ေနဝင္ျပီးခါ
ေအးျမသာယာ ကိုယ္စိတ္ၾကည္စြာ
သူငါ အမ်ား ညီညြတ္သြား၍
ဆရာသခင္ ဗုဒၶဘုရားရွင္၏
သားေတာ္နွစ္ပါး တရားဓမၼ ျသဝါဒကို
ခံယူေဆာက္တည္ က်င့္ေဆာင္မည္ဖို့
ကိုယ္စီအျပံဳး ပန္ဆင့္ကံုးရင္း
သံသရာရဟတ္ ရပ္တန့္ဖို့ရာ
ရည္သန္သမႈ အာရံုျပဳၾက
နိဗၺာန္ရဖို့ အေၾကာင္းတည္း။
    အန္းကူ
     
 ေမ့နွင့္ေမ
ခင္အတြက္ဆို ကိုယ္ဟာထီးေလး
ေစတနာေအး ေမတၲာေအး
ေအးျမေစခ်င္ အစဥ္ေပးအပ္ခ်င္သူပါ
တကယ္ပါ
ေတာင္ပံ တစ္စံုသာရိွခဲ့ရင္
ငါ့ရဲ့ဦးတည္ရာအရပ္က မင္းဆီကိုပါ...

အေမ့ေမတၲာ
အသက္ကို ပဓာနမထား
ဝါးဒ ခနဲအသံအၾကားမွာ
မာန္ပါပါ အေမ့ရဲ႕အျပံဳး
လမင္းတစ္ရာရံႈးေလာက္တာ
သားသမီးတိုင္းရဲ႕ေမေမပါ...

အေမ့ရဲ့ ယုယမႈ
သည္းခ်ာရင္နွစ္ အေမ့အခ်စ္
အစစ္ကိုပြား ဖဝါးကနွစ္လံုး
ပခံုးလက္နွစ္သစ္ကေန လူျဖစ္ေအာင္ေကြ်း
ေဘးကင္းေစရန္ သေဘာအမွန္နဲ့
ေလာကဓံကို ရင္ဆိုင္ရဲတာ
သားသမီးတိုင္းရဲ့ ေမေမပါ...

ပုခက္လဲႊတဲ့ အေမလက္နဲ့
ေတးစက္တို့ သီဖဲြ႕သံဟာ
စည္းဝါးမပါေပမဲ့ ျငီးမတြားခဲ့တာ
သားသမီးတိုင္းရဲ႕ေမေမပါ ....။
     ရတနာ။
   
လွမ္းခဲ့ေစခ်င္သည္ ေရႊသရက္ဆီ
ရပ္ေစာက္ ေကာင္းဘို့ အေနာက္ေျမာက္သို့
ဖိတ္ေခၚပါသည္ ေရႊသရက္ဆီ
ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ ဒို့ဌာနီ
ေရႊသရက္လည္းေခၚ သရက္သံုးပင္ေနာ္
လာခဲ့ၾကကြယ္ ေပ်ာ္ရႊင္ေအးခ်မ္းတယ္
ဝတ္မံႈကူးလို့ နွင္းစက္က်
ျမဴနွင္းေတြက ပုလဲလိုလွ
ဒို့ရြာကေလးရဲ႔ ပနံရ
ရြာေနာက္မွာတဲ့ ျမကပလာ
ေတာင္တန္းႀကီးက ဆီးလို့ကာ
ရြာ၏အလယ္ ရႈေမာဖြယ္
ဆုေတာင္းျပည့္တဲ့ေစတီရယ္
မုနိထြဋ္ေခါင္ ျမတ္ညီေနာင္
ဦးခိုက္ပါသည္ ျမတ္ေစတီ
ေရႊေရာင္ကေလးလည္း ထြန္းခဲ့ျပီ
ရြာရဲ့သတင္းလည္းေမြးပ်ံ႕တယ္
လူပ်ိဳေလးမ်ား ဂူ်မံုနွယ္
ဂ်ဴမံုေလးမို့ အရမ္းမိုက္
ပ်ိဳေမရင္၌ခိုက္
ပ်ိဳေမမ်ားလည္း လွတာပဲ
အြန္ေစာေလးလို ရင္မွာစဲြ
စဲြခဲ့လြမ္းခဲ့ပါသည္ ေရႊသရက္ဆီ
မျပန္ခ်င္ဘဲ ျပန္ခဲ့သည္
    အိန္ဂ်ယ္ရာညီညီ

သာဝကမ်ား
ကိုရင္ငစိုး     အလြန္ဆိုး
ကိုရင္ငလင္း အလြန္ပ်င္း
ကိုရင္သားႀကီး အလြန္ျဖီး
ကိုရင္ေအာင္နိုင္သူ အလြန္မူ
ကိုရင္ငေပ်ာ့ အလြန္ေဆာ့
ကိုရင္ညီေလး အလြန္ေငး
ကိုရင္မိုးဒီ     အလြန္ရယ္
ကိုရင္ဖိုးကုတ္ အလြန္ရႈပ္
ကိုရင္ဖိုးညိုလံုး အလြန္တံုး
ကိုရင္ေအာင္ပိုက္ အလြန္ငိုက္
ကိုရင္ေလးငယ္ အလြန္က်ယ္
ကိုရင္ဖိုးေကာင္း အလြန္ေနာင္း
ကိုရင္ေအာင္ငဲ အလြန္ဆဲ
ကိုရင္ကံေကာင္း အလြန္ေစာင္း
ဒကာႀကီးေအး အိမ္သာေဆး
 ဟီး ဟီး ဟီးဟီ အလြန္ရယ္ရတယ္ေဝး။
    ရင္ေအး

က်ေနာ္တို့ ဌာေန
က်ေနာ္တို့တိုးနီေက်ာင္းကို ေရာက္ရင္ျဖင့္
လက္ကမ္းလို့ ႀကိဳဆိုေနမယ္
ေရာက္လာသူအေပါင္းကိုလ
စိတ္ႀကည္နူးေစမယ္
မုခ္ဦးကို ေဒၚျမေ႒း အလႉရွင္မို့
ေတာင္ဖက္မွာ ေရကန္းရိွတယ္
ေျမာက္ဘက္မွာ ဓမၼာရံုကြယ္
အေနာက္ဖက္မွာသိမ္ရိွတယ္
ေရာက္လာသူ စိတ္ရႊင္လန္းေအာင္
လွမ္လွည့္ပါအျမဲ......။
    ဒကာေအး

ပစၥုပၸန္နွလံုးသား
သတ္ပံုမွားတဲ့ငါ့ဘဝကို
မင္းက်က္ေျခခတ္လိုက္တာ
မွန္ကန္မႈ တစ္ခုပါပဲ
ကိုယ္နားလည္ပါတယ္.....ရယ္
ခ်စ္တယ္လို့ေျပာရင္ေတာင္
ကိုယ့္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြက
မင္းကိုနုတ္ဆက္ေနမွာပါ
နိဒါန္းမပ်ိဳးခင္က ခ်ဳပ္ရမည့္နိဂံုးကို
အိမ္မက္လမ္းအဆံုးမွာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္
မင္းကိုယ္မင္း မညွာနိုင္ဘဲနဲ့
မခ်စ္ဘူးလို့ ေျပာလိုက္တာ
မင္းမ်က္ဝန္းထဲက မ်က္ရည္တစ္စက္
အဲဒါလွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္တစ္ခုပါပဲ
ေက်ာခိုင္းဖို့ ဆံုးျဖတ္လိုက္ေပမဲ့
အျပစ္မရိွဘဲ အနီကတ္ေတြ
တစ္ခုျပီးတစ္ခု ထုတ္ျပေနတဲ့
မင္းနုတ္ခမ္းကို ငါလြမ္းတယ္
မိုးမလင္းေတာ့ဘူးလို့ ထင္ေနတဲ့ ငါ့ရင္ဘတ္ကို
သကၠရာဇ္ေတြ ေက်ာ္ျဖတ္သြားတယ္
အခ်စ္ရယ္....။
        သိန္းငွက္

ညမင္းသား
ညေန (၆းဝဝ)နာရီနွင့္ (၇းဝဝ)ဆို  ေဖေဖသိမွာကိုေၾကာက္ေနတဲ့
ခ်ာတိတ္ေလး ဆိုင္ကယ္တြန္းလို့ေျပး ၊
ေဖေဖေခၚလွ်င္ မၾကားေပါင္ ဟိုနားဒီနားေရာင္
ခဏဆိုျပီးေျပးအေဝး ဘယ္လိုေကာင္ကေလး
လည္ျပန္ေတာ့လည္း လြန္ေနတာ
ညသန္းေခါင္ေက်ာ္ထိပါ...
ဗဟုသုတဘာမွ်မရိွ လမ္းမွာဟစ္ေန၏ ။
အပ်ိဳအိမ္သြား၍ လည္ေနတာ အဆင္ကျဖင့္ ေျပမလာ
ဓာတ္ဆီတစ္ပံုး ဘယ္လိုသံုး ခဏေလးနဲ့ျဖဳန္း
ေဖေဖကေတာ့ ဆူလိုက္ပါ
ညခ်မ္းေတြေတာ့ ေက်ာ္လို့လာ
အေနာက္စုဆိုတဲ့ရြာကိုသာ ညတိုင္းလည္ေနတာ ။
ဟြန္ဒါဆိုတဲ့ဆိုင္ကယ္ေလး ဓာတ္ဆီဖိုးကမေသး
အင္ဂ်င္ဝိုင္က တစ္ပံုးတြင္ တစ္ေသာင္းခုနွစ္ေထာင္ပင္
ဆီဖိုးေတြက မတတ္နိုင္ေတာ့ အစ္မဆီကလုရေပါ့...
ဆီဖိုးအျပင္ မုန့္ဖိုးပါ ပို၍လိုလို့လာ
တခါတေလ ဆိုင္ကယ္ပ်က္ ေဇယ်ေက်ာ္ဘီးေပၚတက္ ။
တစ္ညသံုးလွ်င္ နွစ္ေသာင္းခဲြ ဘယ္ဆီသြားရွာမလဲ ၊
မင္းသားအျဖစ္ဟာ စိတ္ပ်က္စရာ အိမ္ကမိသားစုမွာ
ၾကာၾကာလွ်င္ ေတာ္ေတာ္ဆိုး ေနာက္မွေနာင္တတိုး... ။
                    (ရႊန္းအိ)

   တဲြလက္
ဝသန္မိုးရဲ႕ေအးခ်မ္းလွတဲ့
မိုးစက္ပြင့္ေတြ သက္ေသထားလို့
ျဖဴစင္အခ်စ္ရင္မွာျဖစ္ခဲ့
မျပယ္သစၥာ မယိုင္တဲ့ေမတၲာနဲ့
ထာဝရခ်စ္ခဲ့ၾကျပီး
မလိုတဲ့ေဘးစကားေၾကာင့္
ခ်စ္တဲ့စိတ္ကို ရင္မွာပိုက္လို့
အလြမ္းသယ္ရင္း မဆံုနိုင္တဲ့
ေနရာတစ္ခု မ်က္ရည္ေတြနဲ့
ေက်ာခိုင္းခဲြခြါ ေဝးခဲ့ရတယ္
ေပးခဲ့ဖူးတဲ့ ကတိစကားေတြ
ရင္ခုန္ခဲ့တဲ့ အနမ္းေလးေတြ
ေျပာခဲ့ဖူးတဲ့ အခ်စ္စကားေတြ
ရင္မွာသိမ္းဆည္း ဆံုဆည္းရက္ကို
ထာဝရေမွ်ာ္မွန္း ဆုေတာင္းၾကစို့
မင္းနွင့္ေတြ႕မွ အခ်စ္ဆိုတာ
သိခဲ့ရတဲ့ကိုယ့္အတြက္
အလြမ္းဆိုတာ မခံစားရဲလို့ပါ
ေႏြဦးေရာက္လို့ သစ္ရြက္ေၾကြတိုင္း
ေရကန္ရဲေဘး အတူထိုင္ခဲ့တဲ့
ခံုတန္းလ်ားေလး အခုခိ်န္မွာ
ဒို့တစ္ေယာက္တည္း အထီးက်န္လို့
ေဆြးရျပီေပါ့
စိတ္အားငယ္လို့ အေဖၚမဲ့ေနခိ်န္
အနားနားလာျပီး အားေပးစကား
နွစ္သိမ့္တတ္တဲ့ ခ်စ္သူစကား
ျပန္လည္တမ္းတ ၾကားေနမိတယ္
ေရျခားေျမျခား ကမၻာျခားလည္း
တစ္ေယာက္ဆို တစ္ေယာက္
မေျပာင္းလဲဘဲ
ထာဝရအစဥ္သာ ခ်စ္ေနမွာပါ
လေရာင္ေတြ မရိွေပမဲ့
ၾကယ္တာရာရဲ႕ ေျခရာေလးေတြ
အခိုက္အတန့္ ေတြ႕ေနရသလို
ငါ့အနားမွာ မင္းမရိွေပမဲ့
မင္းထားခဲ့တဲ့ ၾကင္နာျခင္းေတြ
အလြမ္းေရာင္ အေငြ႕သက္ေတြ
ဘယ္ေတာ့မွ လြင့္စင္မသြားဘူး
ဓနဂုဏ္ေတြနဲ့ျပည့္နွက္ေနတဲ့
အသိုင္းဝိုင္းၾကား အခ်စ္ေတြကို
မေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္ မင္းနဲ့ ငါ့ရဲ႕
ခိုင္ျမဲလက္ေတြ တဲြရင္းနဲ့သာ
ခါးသည္းေန့ေတြ ကုန္လြန္ျပီး
ထြန္းေတာက္ပတဲ့ေန့ေလး တစ္ေန့
ပိုင္ဆိုင္ရမယ့္ အခိ်န္ေရာက္ခဲ့ရင္
အရင္လိုဘဲ မေျပာင္းလဲတဲ့
အခ်စ္ေတြနဲ့ ထာဝရအဆက္ဆက္
လက္တဲြသြား ၾကမယ္
ခ်စ္သူရယ္...၊
    (စိုးတိမ္လႊာ)

ေနွာင့္ယွက္သူ
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ထုတ္မည္ျပဳေသာ္
အာရံုလာမည္ စိတ္ကရည္၏
စာရြက္ကိုျဖန့္ ေဖာင္တိန္ခ်ကာ
ေရးမည္ျပဳေသာ္ ေခ်းပတိုးေအာ္၍
ေခ်ာ္ပတဲ့ ကဗ်ာအာေဘာ္
ဇာတ္လမ္းမေရာက္ စိတ္ေကာက္ျပန္သည္
ေရးလည္းမေျမာက္ စိတ္ေဖာက္ျပန္မည္
ေရးဖို့ တစ္ဖန္ ျပဳဖို့မက်န္ မရိွျပန္၍
အိပ္ရာခြင္သို့ ႀကိတ္ကာဝင္ခဲ့မိေလသည္..။
    (အိပ္မက္)
   
ပန္းတိုင္
ယဥ္ေက်းမႈသင္တန္း
စလွမ္းဖြင့္လွစ္ ပထမနွစ္တြင္
လူငယ္အမ်ား စာသင္သားတို့
စာေျဖမည္ဟု ထင္ထားစိတ္မွာ
ဆရာသာ၏
သို့ျပီးတစ္ခါ စာေျဖေသာ္ကား
ဆယ့္သံုးေယာက္သာ ဟုတ္တိပတ္တိ
က်န္သူရိွ၏
ပထမနွစ္က်န္ရစ္သူသည္
ကိုယ့္ထက္ငယ္ကား ေက်ာ္လႊားနိုင္မည္
ခုမွေသာ္ကား ႀကီးစြာေနာင္တ
စိတ္မွာရသည္
ေအာင္ဆုထူးႀကီး ငတ္ေပသကိုး..၊
    (ခြန္ေနျခည္ရိွန္း)

     အိပ္မက္လွလွ
ေအးစက္ခ်မ္းေျမ့စြာအျပစ္ကင္းဆဲ
ခိုင္ျမဲျခင္းအတြက္ လက္နွစ္စံု
အျဖူေရာင္ရင္ခုန္သံမ်ား
ရွင္းသန့္တဲ့ နွလံုးသားနွင့္သူ
ဝင္းပၾကည္ျဖူစြာ ျပံဳးလို့
နွစ္ဦးသားရဲ႕ ေတြဆံုမႈတိုင္းမွာ
အျပံဳးေလးက ဇာတ္ဝင္ေတးတစ္ပုဒ္အျဖစ္
စိမ္းပ်ိဳနုသစ္စြာ ပါဝင္ျမဲပါ၊
အိပ္မက္တိုင္းမွာ သူအေၾကာင္းေတြ
စိတ္ကူးရြက္ေလွ ၾကည္နူးေပ်ာ္ရႊင္ေန ၊
သဘာဝရဲ့ စည္းတစ္ခုေအာက္မွာ
ေနာက္ဆံုးေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နွင့္
အိပ္မက္တစ္ပုဒ္မက္ေနမိတယ္ ၊
နိုးမထခ်င္ဘူး  ကို ရယ္
မရိုးသားစြာ အၾကင္နာပိုခဲ့မိတာေတြ
တစစီျပိဳကဲြသြားမဲ့ မနက္ခင္းကို
မလိုခ်င္လို့အိပ္မက္လွလွ သူ့ကမၻာထဲ
ေမြ ့ေလ်ာ္ေပ်ာ္ပါရေစ .....။
    (ခ်စ္)

သံသယ
တြယ္တာေနွာင္ရစ္
ဒီအခ်စ္ေတြ ၊
ၾကည္နူးသာယာ   
ဒီေမတၲာေတြ ၊
မေမ့နိုင္ဆံုး
ဒီအျပံဳးေတြနဲ့ ၊
ကံၾကမၼာမေပးတဲ့
တို့နွစ္ေယာက္ ၊
သံသယအေတြးနဲ့
ေဝးရမွာေၾကာက္တယ္...။
    (သီဟနိုင္)
   
   ေနြနွင့္အတူ
အို...ေႏြရာသီ
ပူေလာင္ျမိဳက္ျမိဳက္
တရိႈက္ရိႈက္ေၾကြ
သစ္ရြက္ေျမသို့
ဝဲယာကူးဆက္
မနင္းရက္ဘူး
သင္နွင့္ထပ္တူ
ကိုယ့္လိုလူလည္း
နွလံုးသားသစ္ပင္
ထက္ေဝဟင္မွ
အလြမ္းရြက္ၾကမ္း
အံု့ပုန္းပန္းတို့
မင္းလာမဲ့ဘက္
ေမွ်ာ္ကာယွက္ေထြး
တိတ္တိတ္ကေလး
ႀကိတ္မိတ္ေဆြးကာ
ေၾကြေနေသးရဲ႕....
    (လြင္ျပင္)
   
  ဆယ္စုနွစ္ေက်ာ္
အခိ်န္ကာလ နိႈင္းမရတဲ့
ဆယ္စုနွစ္ေက်ာ္ ေျခာက္နွစ္ေက်ာ္မွာ
ဘုန္းေတာ္အနနၵ နိိႈင္းမရတဲ့
ငယ္ဆရာေက်းဇူး မေမ့ဖူးလို့
ရပ္ရြာမွာဆိို ရပ္မိိရပ္ဖ
ေမတၲာကလဲ တထပ္တည္းမို့
ေက်းဇူးဆိုတာ မေမ့ရာဘူး
ဆပ္ခိ်န္ႀကိဳလည္း ျပံဳးျပံဳးဘဲမို့
လက္တဲြညီညာ ေရွ့ဆက္ရာ၏။
 ေမာင္သာရ(ပညာသည္)

ရင္တြင္းျဖစ္
မင္းေလးဆီကိုလာခ်င္ေပမယ့္လည္း
စိတ္ပဲရိွတာမို့ မင္းကိုလည္း အျပစ္မတင္
အခ်စ္ကိုလည္း အျပစ္မျမင္
ျပန္ဆံုနိုင္မယ့္ ေန့ေလးကိုပဲ
လြမ္းတသသနွင့္ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနဆဲပါ
ခ်စ္သူ

၁ သက္မွာ
၂ လံုးသားကို
၃ စားခဲ့တယ္
၄ လံလြန္းတဲ့
၅ ရဲ႕စိတ္ေတြ
၆ ကပ္ေနခိ်န္
၇ စင္းေသာျမစ္ေရျပင္ဟာ တို့ရဲ႕မ်က္ရည္ေတြေပါ့
၈ သူနွင့္ေဝးကြာေနခိ်န္
၉ ယို ကားယားျဖစ္ေနတဲ့ တို့ရဲ႕စိတ္ကို
၁ဝ ယူလိုက္ပါ တို့အနားမွာခ်န္မထားပါနဲ့

နွစ္လႊာတြယ္ယွက္
စြယ္ေတာ္ရြက္လို
ဆယ္သက္ဆယ္ကမၻာ
မခဲြခြါဘဲ ၾကင္နာအသဲ
တို့ရင္ထဲမွာ အစဥ္အျမဲ
ခ်စ္ေနဆဲပါ...ခ်စ္သူ
     (နိုရာစိုး)