က်ေနာ္စာေရးတတ္ခ်င္သည္ “ အလိမ္မာ စာမွာရွိတဲ့ ” ဆိုရိုးစကား နား၀မွာၾကားမိတိုင္း စာေပကို ပိုျမတ္ႏိုးမိသည္ မတတ္တဲ့အရာကို မတတ္ဘူးဆိုၿပီးၿငိမ္ေနရင္ သူဘာသူတတ္လာမတဲ့လား...
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကေျပာတယ္ “ သီဟမည္ေခၚ ျခေသၤ့ေသာ္လည္း အိပ္ေပ်ာ္လ်က္သာ ေနတံုပါမူ ဘယ္မွာစားဘြယ္ ခံတြင္းလယ္သို႔ သားငယ္သမင္ လာ၍၀င္အံ့..? ”တဲ့ ဟုတ္တယ္ေလ
သားတကာတို႔ရဲ႕မင္း ေတာတကာတို႔ရဲ႕ဘုရင္ ျဖစ္တဲ့ျခေသၤ့ေတာင္မွ စားခ်င္လွ်င္ သားေကာင္ႀကီးႀကီးေသးေသးတူညီတဲ့အားမာန္နဲ႔လိုက္ဖမ္းၿပီးစားရတာပဲေလ..ဘယ္လိုအားႏြဲ႔တဲ့သားေကာင္မွ
ပါးစပ္တြင္းကို သူ႔အလိုလိုလာ၀င္မွာမဟုတ္ဘူး...
ဒါေၾကာင့္အားခဲၿပီး ေရးရမွာပဲဘယ္ေမြးကင္းစကေလးမွတတ္ၿပီးသား ေမြးမလာဘူးေလေနာ္ဒါေၾကာင့္ႀကိဳးစားၿပီး
ေရးမယ္လို႔ဆံုးျဖတ္ထားတယ္ ....
ဆိုင္းဆရာ စိန္ေဗဒါကလည္းေျပာဘူးတယ္ မလား.. အပ်င္းေျပေလ့က်င့္ေနတာလားေမးေတာ့ မဟုတ္ဘူးတဲ့ ၿပိဳင္ပြဲရွိလို႔တဲ့ေလ..ဘယ္ကၿပိဳင္ပြဲလည္းဆိုေတာ့... မေန႔ကဆိုင္းဆရာ စိန္ေဗဒါကို ဒီေန႔စိန္ေဗဒါက ယွဥ္ၿပိဳင္ေနတာတဲ့....
ဒီလိုပဲ တိုးတက္ခ်င္သူေတြအတြက္ ႀကိဳးစားမႈေတြကအဓိကက်ပါတယ္ ေနာက္အဆိုတစ္ခုက “သံေကာင္းသည့္ဓား ျဖစ္တံုျငားလည္း ေက်ာက္သားထက္တြင္ မျပဳျပင္က သံပင္ေကာင္းလ်က္ ဓားမထက္ဘူး”တဲ့.. ဟုတ္တယ္ေနာ္ မေသြးဘဲနဲ႕ေတာ့ ဘယ္ဓားမွထက္မွာမဟုတ္ဘူးမွတ္ ....
ဒီလိုပါပဲအတတ္ပညာဆိုတာ ေလ့က်င့္ျခင္းရဲ႕အေမြခံပါတတ္သိနားလည္ျခင္းဆိုတာကေလ့လာလိုက္စား ျခင္ရဲ႕
ေအာင္ျမင္မႈေပါ့ဗ်ာ...